Σε λίγο θα προσγειωνόμουν

κι ετοιμάστηκα για κάθε ενδεχόμενο

αφού τα περισσότερα ατυχήματα

γίνονται στις προσγειώσεις

άλλωστε η προσγείωση η δική μου

είχε ήδη αναγγελθεί

στο τελευταίο μου ποίημα.

–

Είχα πια βαρεθεί να περιίπταμαι

να εποπτεύω από ψηλά τα όσα συμβαίνουν

ήθελα τώρα το χώμα με τα χέρια μου να πιάσω

ακόμα και πάνω του να συρθώ, να ψάξω

να τα γνωρίσω όλα απ’ την αρχή.

–

Προσγειώθηκα χωρίς κανένα πρόβλημα

μα μόλις πάτησα στο έδαφος

άλλαξα γνώμη, άλλαξαν και τα σχέδια

χρειάστηκαν κάποια τρεχάματα

γι’ ανεφοδιασμό με τρόφιμα

για να γεμίσουν καύσιμα οι δεξαμενές

και πάλι απογειώθηκα.

–

Είπα μού φτάνει

όσο ζυμώθηκα ως τώρα με το χώμα

όσο κατάφερα από κοντά

τον κόσμο να γνωρίσω

καλύτερα είναι να περιίπταμαι

να εποπτεύω από τους ουρανούς τα πάντα

στοχαστικά, αλλά χωρίς πολλές ευθύνες.

–

Το αεροπλάνο πήρε μεγάλο ύψος

αλλά καθώς έβλεπα γι άλλη μια φορά

τους ανθρώπους να μικραίνουν και να

χάνονται τους τόπους να μισοσβήνουν

τελικά να εξαφανίζονται

τρόμαξα κάποια στιγμή που δεν είχα

τίποτα από τη γη ν ́αγγίξω

κανέναν να πούμε δύο κουβέντες

να τον δεχτώ, να με δεχτεί, να τον απαρνηθώ

να μ ́αποδιώξει εκείνος.

Ώσπου επιθύμησα ξανά

συνωστισμούς και ρήξεις και συναρμογές

σωμάτων, αισθημάτων, ιδεών

νοστάλγησα ακόμα και το χιλιοπατημένο χώμα.

Ελπίζω τα καύσιμα να κρατήσουν

ως το επόμενο αεροδρόμιο

κι η νέα προσγείωση να είναι ομαλή.

–

Τίτος Πατρίκιος, από την ενότητα της έκδοσης «Τρία ακόμα ποιήματα» (2017), Ποιήματα Β’ 1959-2017, Εκδόσεις Κίχλη