Λίγα λόγια για τη συγγραφέα της παιδικής μας ηλικίας

Η Πηνελόπη Δέλτα γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου στις 24 Απριλίου 1874 και ήταν τρίτο παιδί του Εμμανουήλ Μπενάκη. Έχει χαρακτηριστεί ως “Η συγγραφέας των παιδικών μας χρόνων” και δικαίως καθώς ανάμεσα στο σπουδαίο έργο της, συγκαταλέγονται τα παιδικά μυθιστορήματα ο Τρελαντώνης, ο Μάγκας και τα Μυστικά του βάλτου, έργα πολύ αγαπημένα, που αποτελούν κοινή παιδική ανάμνηση πολλών Ελλήνων.

Το 1925 η Πηνελόπη Δέλτα διαγνώστηκε με σκλήρυνση κατά πλάκας, μια αρρώστια που την ταλαιπώρησε μέχρι το τέλος. Τόσο η ασθένειά της όσο και ο έρωτας της για τον Δραγούμη, που παρέμενε ζωντανός ακόμα και 20 χρόνια μετά τη δολοφονία του, λειτούργησαν επιβαρυντικά για την ψυχική της υγεία. Στις 27 Απριλίου του 1941, δηλαδή την ημέρα που οι Γερμανοί εισέβαλαν στην Αθήνα, η συγγραφέας έκανε απόπειρα αυτοκτονίας παίρνοντας δηλητήριο και όλοι υπέθεσαν ότι οι λόγοι ήταν καθαρά πατριωτικοί. Τελικά, η Πηνελόπη Δέλτα πέθανε πέντε ημέρες μετά, στις 2 Μαΐου του 1941, ενώ είχαν ήδη προηγηθεί άλλες δύο απόπειρες αυτοκτονίας στο παρελθόν. Στον τάφο της, στον κήπο του σπιτιού της, χαράχτηκε η λέξη ΣIΩΠH.

Ίων Δραγούμης : Ο μεγάλος έρωτας της ζωής της.

Το 1905, η Δέλτα επέστρεψε στην Αλεξάνδρεια με το σύζυγό της. Εκείνη τη χρονιά, σε μια δεξίωση, γνώρισε τον υποπρόξενο της Ελλάδας στην Αλεξάνδρεια, Ίωνα Δραγούμη. Αυτός έμελλε να είναι και ο μεγάλος έρωτας της ζωής της.
Η έλξη που ένιωσαν ήταν αμοιβαία και σύντομα μετατράπηκε σε ένα δυνατό, αλλά ανεκπλήρωτο έρωτα. Η Δέλτα ήταν ήδη παντρεμένη και μητέρα. και το ήθος της δεν της επέτρεπε να δημιουργήσει εξωσυζυγικό δεσμό. Ωστόσο, ο πόθος της για τον Δραγούμη όμως ήταν τόσο έντονος, που την έκανε να το ομολογήσει στον σύζυγό της. Εκείνος δεν της έδωσε το πολυπόθητο διαζύγιο και η συγγραφέας οδηγήθηκε στην κατάθλιψη.
Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε λίγο καιρό μετά, όταν ο αγαπημένος της έκανε δεσμό με τη Μαρίκα Κοτοπούλη. Σε επιστολή της Δέλτα προς τον Δραγούμη, που ανήκει στο Ιστορικό Μουσείο Μπενάκη, εμφανίζεται απελπισμένη. Λέγεται μάλιστα πως από εκείνη την περίοδο είχε αρχίσει να εκδηλώνει τάσεις αυτοκτονίας.
Στην επιστολή που έχει ημερομηνία 27/7/1906, έγραφε:

«Μένω ακόμη ένα χρόνο, σου το έγραψα• αν με θέλεις ύστερα, αν δεν αλλάξεις, Ίων μου, αν θέλεις τότε, πάρε με… Και τώρα όμως αν με ήθελες δεν θα μπορούσα να σου πω πια όχι• τώρα δεν ξέρω πια τι θα πει τιμή και λόγος και όρκος• ξέρω πως στον κόσμο κάπου ζεις εσύ, πως μ” αγαπάς ακόμη, πως εσύ μπορείς να γίνεις δικός μου όποταν σε φωνάξω. Ίων μου, δεν σε φωνάζω• μα αν με θελήσεις ποτέ, ξέρεις πού είμαι• σε περιμένω πάντα και σ” αγαπώ σαν Μήδεια, είσαι το μόνο δίλημμα που ζει μέσα μου με φρικτή ένταση• τ” άλλα όλα πέθαναν, η αγάπη σου τα σκότωσε! Μη με φοβηθείς• αγαπώ άγρια, μα αγαπώ με φοβερή tendresse το χλωμό παιδί που με φίλησε στο στόμα εκεί στα πεύκα.

Ίων μου, θα πεις πως είμαι τρελή, και το ξέρω, μα όπως εκείνο το βράδυ, που πρώτη φορά με ξανάβλεπες, ύστερα από την πρώτη απόπειρα, ήσουν «τρελός για μένα», έτσι κι εγώ είμαι τρελή για σένα… Και μεθώ και δεν ξέρω πια να λογαριάσω τι θα πει «τιμή» και «λόγος».

Ξέρω μόνο πως σ” αγαπώ, τ” ακούς, Ίων; σ” αγαπώ άγρια και θέλω την αγκαλιά σου και το στόμα σου που φιλεί φρικτά, σε θέλω όλον, δικό μου για πάντα, και πονώ αλύπητα και ανυπόφορα, και μ” έρχεται να φύγω απόψε, πριν από το γράμμα μου, να μη σου μιλήσω πια, να μη σου γράψω «σ” αγαπώ», μόνο να έλθω εκεί, να ορμήσω στο σπίτι σου, να χυθώ στο λαιμό σου, και χωρίς λέξη, να πνίξω την αναπνοή σου, φιλώντας σε στο στόμα, ώσπου να να κλείσεις τα μάτια σου και να πέσει το κεφάλι σου στον ώμο μου, χλωμό και αποκαμωμένο, μισοπεθαμένο από συγκίνηση, πόνο και χαρά που σκοτώνει. Το ξέρω πως είμαι τρελή μα η αγάπη κάποιον τρελαίνει».

Πηγή:
https://cityportal.gr/pinelopi-delta-i-zoi-ta-erga-o-erotas-to-tragiko-telos/