📸Κλικ και Review: Ιωάννα Πανούτσου

Συνηθίζω να πηγαίνω θέατρο. Δε συνηθίζω να διαβάζω κριτικές θεάτρου, ειδικά πριν δω την παράσταση. Επίσης, δε συνηθίζω να γράφω, (για τους λάτρεις της στατιστικής, δεν έχω γράψει ποτέ πριν!) σαν άλλη Ροζίτα Σώκου, για θεατρικές παραστάσεις. Αλλά, εδώ θα κάνω μια εξαίρεση. Σε καμία περίπτωση εν είδει κριτικής. Εν είδει εξομολόγησης!

Ένα μήνα πριν, στις 18 Μαρτίου 2021, κλείσαμε με 3 φίλες μου εισιτήρια για την talk of the town παράσταση της φετινής σεζόν, τον “Τυχαίο Θάνατο Ενός Αναρχικού” του Ντάριο Φο. Μετά από μια σειρά εξελίξεων Covid-19 και αλλαγών εισιτηρίων, βρεθήκαμε τελικά χθες στο θέατρο Γκλόρια, στην Τελευταία Αυλαία της παράστασης, -για φέτος.

Το έργο.

Το έργο ανήκει στον Ντάριο Φο, τον βραβευμένο με Νόμπελ Λογοτεχνίας (το 1997) Ιταλό θεατρικό συγγραφέα που έχει αφήσει το δικό του στίγμα στην κωμωδία και έχει αποτελέσει σημείο αναφοράς και πηγή έμπνευσης για πολλούς σύγχρονους (ξένους αλλά και έλληνες!) θεατρικούς συγγραφείς. Αναφορικά με το έργο και την υπόθεση, παραθέτω τον Πρόλογο του, από τους συγγραφείς του, Ντάριο Φο – Φράνκα Ράμε:

“Πώς μας ήρθε η ιδέα να ετοιμάσουμε μια παράσταση με θέμα τις κρατικές δολοφονίες; Και σε αυτήν την περίπτωση, μας ώθησε η ανάγκη. Στη διάρκεια της Άνοιξης του 1970 ένα μεγάλο μέρος του κοινού των παραστάσεών μας, μας προέτρεπε να γράψουμε ένα θεατρικό έργο για τη σφαγή στην Αγροτική Τράπεζα του Μιλάνου και τη δολοφονία του Πινέλι. Ο λόγος πίσω από το αίτημα αυτό ήταν η τρομακτική έλλειψη πληροφόρησης γύρω από αυτό το ζήτημα. Αφού πέρασε το αρχικό σοκ, τα ΜΜΕ σιωπούσαν: οι δημοσιογράφοι της επίσημης Αριστεράς, με πρώτη την εφημερίδα “Ουνιτά” (L’Unita), παρέμεναν εξαιρετικά προσεκτικοί και δεν προχωρούσαν πέρα από σποραδικά σχόλια του τύπου: «Το γεγονός είναι ανησυχητικό», «Πόσο μυστηριώδης είναι ο θάνατος του Πινέλι, κατ’ αυτόν τον τρόπο θα παραμείνει τυλιγμένη στο μυστήριο η σφαγή στις τράπεζες». Όλοι περίμεναν να «χυθεί άπλετο φως». Περίμεναν, αρκεί να μη γινόταν φασαρία. […]”

Φωτογραφία: Παύλος Παρασκευάς
Ο Τυχαίος Θάνατος ενός αναρχικού, στο θέατρο Γκλόρια το 2022.

Ο Γιάννης Κακλέας, παίρνει τη σκυτάλη από τον Ντάριο Φο, ζωντανεύει το έργο του και επικαιροποιεί το κείμενό του, τόσο εύστοχα, τόσο προσεκτικά, τόσο έξυπνα, τόσο ευγενικά, τόσο – όσο! Σκηνοθετεί τους, καταπληκτικά ταλαντούχους ηθοποιούς, με αριστουργηματικό τρόπο και καταφέρνει να κρατάει τη συνεχή προσοχή του κοινού! Η παράσταση έχει ρυθμό, γρήγορες εναλλαγές, ωραίες μουσικές (ο Βάιος Πράπας, υπογράφει τη μουσική και παίζει λάιβ στη σκηνή), έξυπνες ατάκες και -θα το ξαναπώ!- μοναδικά ταλαντούχους συντελεστές. Κανείς δεν περισσεύει από τη σκηνή. Μόνο το ταλέντο. Αυτό μας ξεπέρασε! Ο Πάνος Βλάχος, χείμαρρος ενέργειας σε πραγματικό ρεσιτάλ ερμηνείας, κατέθεσε την ψυχή του από το πρώτο έως το τελευταίο δευτερόλεπτο της παράστασης, ο Φοίβος Ριμένας μας άφησε με το στόμα ανοιχτό με τη φωνή, το μπρίο και την πλαστικότητά του, ο Θοδωρής Σκυφτούλης, ο Κωνσταντίνος Μαγκλάρας, ο Στέλιος Πέτσας και η Ιφιγένεια Αστεριάδη ήταν τα τέλεια κομμάτια του παζλ. Τα τέλεια. Κανέναν δεν χειροκροτήσαμε αρκετά. Δεν μας έφτανε ο χρόνος, έκλεινε το θέατρο.
**Η χθεσινή παράσταση, ήταν η τελευταία σε Αθηναϊκή σκηνή αυτή τη σεζόν. Αν είστε στη Θεσσαλονίκη, θα πω “τρεχάτε!”. Γνώμη μου! Αν ανέβει του χρόνου, θα πω “να τρέξετε!”
Κι επειδή θέλω να είμαι αντικειμενική, θα αφήσω εδώ τις απαντήσεις των τριών φίλων μου, σε σχετικές ερωτήσεις για την επίγευση της παράστασης, γιατί 4 γνώμες είναι πιο αξιόπιστες από μια! 

Ερ. Η Παράσταση με μία φράση: 
Κων: Αντάξια των προσδοκιών μου.
Αλ: Είναι καλλιτεχνικά και κωμικά άρτιο αφυπνιστικό χαστούκι. 
Αν: Το κάτι άλλο!
Ερ. 2-3 συναισθήματα που σου προκάλεσε:
Κων: Γέλιο, Θαυμασμό για τους ηθοποιούς και κυρίως για τον Πάνο Βλάχο.
Αλ: Ματαιότητα για την κοινωνική πραγματικότητα, Συνεχή ανακούφιση (τύπου ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΟ ΕΙΠΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ), Δέος για το ταλέντο.
Αν: Χαρά, Θαυμασμό, Αισιοδοξία
Ερ. Μια ατάκα ή στίχος που σου εντυπώθηκε.
Κων: “Κι απ ́ τ’ ανοιχτό παράθυρο, έπεσε μοναχός του, γιατί πολύ τον τρέλανε, ο άλλος εαυτός του.”
Αλ: “Γιατί πολύ τον τρέλανε, ο άλλος εαυτός του.”/ Στην αρχή στο Εθνικό με είχαν μη βρέξει και μη στάξει, όμως μετά με διώξανε, δεν ήμουν πια 16.”
Αν: «Θέλω να ρίξω φως στο ψέμα
σε αυτά που μένουν στα σκοτάδια
σ'αυτούς που σκότωσαν με χάδια»
Ερ. Θα την πρότεινες; Κι αν ναι γιατί;
Κων: Ναι γιατί παρ’ όλο που θίγει σοβαρά θέματα (αστυνομική βία και συγκάλυψή της από τις αρχές) το κάνει με τρόπο χιουμοριστικό και θα σκάσει το χειλάκι σου.
Αλ: Ναι, όταν βρουν εισιτήρια του χρόνου. (Σατανικό γελάκι εδώ.) Γιατί κάνει καλό να δεχόμαστε ερεθίσματα που μας ξυπνάνε από τη νάρκωση της καθημερινότητας, μας προβληματίζουν με χιούμορ και χωρίς να μας φοβίζουν (τύπου ειδήσεις).
Αν: Οπωσδήποτε! Γιατί είναι γοητευτικό και συγκινητικό να βλέπεις τόσο ταλέντο να συστήνεται με σεβασμό προς το κοινό του!



Τραγούδι: Ένα τυχαίο γεγονός 
Στίχοι: Πάνος Βλάχος, Φωτεινή Αθερίδου
Μουσική: Πάνος Βλάχος 

Ένα τυχαίο γεγονός
μια νύχτα με αστέρια 
που βρέθηκε αναρχικός 
σε λάθος μπάτσου χέρια 
Κι απ’ το ανοιχτό παράθυρο 
έπεσε μοναχός του 
γιατί πολύ τον τρέλανε
ο άλλος εαυτός του

 
Είπαν πως ήτανε τρελός πως ήταν μεθυσμένος
άλλοι πως ήτανε δειλός πως ήταν ματιασμένος 
είπαν του φανερώθηκε η θεία παρουσία
μα ήτανε αλλεργικός σε κάθε εξουσία 


Υπάρχει ένας θάνατος, ένας τυχαίος φόνος 
που επαναλαμβάνεται στα μάτια μου μπροστά 
απέναντι στο άδικο κανείς μη μένει μόνος 
δεν φτιάχτηκαν οι άνθρωποι να ζούνε χωριστά 


Μα είναι θέλημα Θεού ό,τι και να συμβαίνει 
ό,τι ξοπίσω μας κρατά κι ό,τι μπροστά πηγαίνει 
άλλοι τον είπανε Χουάν άλλοι τον λεν Βαγγέλη 
άλλοι τον είπανε Χριστό κι άλλοι τον λεν Pinelli
Υ.Γ.1. Συγχαρητήρια στους συντελεστές! 
Υ.Γ.2. Να βλέπετε θέατρο! 

Ιωάννα Πανούτσου