« Εμείς καλλιεργούμε μόνο από έρωτα προς την ελευθερία το ψέμα -ένα ψέμα όλο ποίηση, μιαν αναποδιά όλην οίστρο- ενώ αυτοί είναι αυτόδουλοί του και σκλάβοι του. Η συμφωνία τους είναι ν’ αλληλοκλέβουνται έντιμα, ενώ η κλεψιά είναι άτιμη. Είν’ η συνθήκη τους τίμια με σήμα κατατεθέν της το ψέμα. Τι μπρίο! Τι μπρίο! Πώς διάλολο συσχετίζουν τα άσχετα; Πώς μπρε μάτια μ’ συμβιβάζουν τα άκρα; Είναι όλοι τους “τίμιοι” κατά τον πιο άτιμο τρόπο!… Πού να τους παραβγούμε εμείς οι κακόμοιροι σ’ αυτή τους την ανομία τη νόμιμη, σ’ αυτή την πεπειραμένη αρετή τους. Είναι πολύ πεζεβένηδες.

Να, γι’ αυτό γκιζιρνάμε. Μήτε σπείρουμε, μήτε θερίζουμε γιατί για μας είναι τα χούματα μπρούτζινα και νικέλινη η γη μας. Τα Έθνη, οι πολιτείες, οι τόποι, δεν έχουνε σύνορα στον δικό μας το χάρτη και τα δυο ημισφαίρια μας πέφτουνε λίγα. Η ζωή μας δεν ανέχεται όρια. Εμείς ένα σύνορο ξέρουμε: των σολών μας το πάτι.»

Γιάννης Σκαρίμπας | 28 Σεπτεμβρίου 1893 – 21 Ιανουαρίου 1984 | Το θείο τραγί | εκδόσεις Νεφέλη |