Δάνεισέ μου το βιβλίο σου,

αυτό που μέσα του

έχεις ολότελα χαθεί

και το βλέμμα εκείνο,

που τόσο αγαπούσα,

είναι από καιρό δοσμένο στις σελίδες του.

Δάνεισέ μου,

για να δω πού τριγυρίζεις,

ή τι σε κάνει να ξεχνιέσαι από το θάνατο

και πώς τα χέρια σου έχουν αλλάξει,

της σελίδας του την αίσθηση.

Ακόμα και την ώρα που όλα ησυχάζουν

και ξετυλίγονται αβασάνιστα οι αλήθειες,

εσύ, τόσο επιδέξια

κρύβεσαι στο χάρτινο το κάστρο σου.

Δάνεισέ μου το βιβλίο σου,

να χαθώ μαζί σου, έστω για λίγο,

να φιλήσω τα σημάδια των χεριών σου

στις τσακισμένες του γωνίες

και τον σκυμμένο σου λαιμό,

και κρυφά να σε αποχαιρετήσω…

Εκεί που δεν υπάρχεις πια,

Εκεί που έχεις πλέον αφεθεί,

ίσως σε μια ιστορία νέα,

λυτρωτική.

Άλλη από μένα,

Άλλη από σένα,

Χάρτινη και μακρινή.