Έλαμπες τόσο
ώστε άφηνες τους άλλους σκοτεινούς∙ 
θανάτω θάνατον πατήσας 
γινόσουν Συ το φως,
και την ζωήν χαρισάμενος
—ποια ζωή;— να ’μαστε όλοι τσόλια Σου
δικά Σου τσανάκια…
Όταν βγάζει τα ρούχα Σου
στενάζει ο Βαρδάρης∙
θα τσακίσω όλες τις ελιές, πεύκα και κυπαρίσσια
να φαίνεσαι ακέρια καθώς πλες μες στην γαλάζια θάλασσα…

Έλαμπες τόσο - Κωστής Μοσκώφ | Από τη συλλογή Κωστής Μοσκώφ: Ποιήματα (1987)