Ζητούνται διαμπερείς ψυχές, ανυπότακτες,
να κλείσουν τον φαύλο κύκλο της αδράνειας, της αλαλίας,
του «συμβατού» κι «ασύμβατου» εγώ μας,
της ευθύνης των «μιαρών», των «βέβηλων».

Ζητούνται ανιδιοτελείς άνθρωποι, μορφωμένοι,
ν’ απομακρύνουν την ημιμάθεια, την ψευτιά,
την «ανταλλακτική» αγάπη, τη στρέβλωση των αξιών,
την κανονικότητα.

Ζητείται ιδανική κοινωνία,
διαμπερής, ισόγεια,
να χαιρετίζει στο κατώφλι της,
τους κήπους των ανθρώπων.