“Όμως εσύ ήσουν δίπλα μου
και γύρω μου
κι αντίκρυ μου
κι αγάπη ήταν το δικό σου πρόσωπο 
ήταν η ανυπαρξία χώρου ανάμεσά μας. 
(Εκεί που τέλειωνες εσύ
άρχιζα εγώ
κι ο αέρας δεν μπορούσε να περάσει ανάμεσα.)”


Λυσιμελής Πόθος, Μεγάλο Γράμμα IV,V, Τίτος Πατρίκιος, 1952.