Πικρό απόσταγμο
σκοτώνει
ανεξήτηλο χρώμα
βούτιξα την ανάσα
έσκυσε το υγρό
αποτύπωμα άφησε στο δέρμα
χάραξα τα δικά μου πάθη

–Ανορθόγραφα–
δεν τα καταλάβαιναν
είχε στάξει το υγρό
μουτζουρώθηκαν
μόνο ενα παιδί τα κατάλαβε
αλφάβητο δεν ήξερε
τα μάτια ψυθίρηζαν προσευχές

-Πονάς ?

-Πονάω

τύλιξε την πληγή
άρτεια
προσπάθησε τα δάκρυα να σκουπίσει
το αναφωνητό γέμισε την μνήμη

βούλιαξε στα πλευρά μου

-Ωχ… δεν σβήνονται

–Δεν σβήνονται-