📸: Από την ταινία Normal People (2020)

Είμαστε μεγάλα παιδιά πια
Καταλαβαίνεις και καταλαβαίνω
Σπίτι δουλειά, σπίτι δουλειά και κάπου στο ανάμεσο σωπαίνω 
Και ξαποσταίνω
Λαχανιασμένος από τη βία της κάθε μέρας
Από τα λόγια που όλο θάβω μα τα παίρνει ο αέρας

Είμαστε μεγάλα παιδιά πια
Μάθαμε να αντέχουμε στα βίτσια
Έχουμε φίλους, λίγα λεφτά
Έχουμε στέκια και καπρίτσια
Είμαστε τίγκα στη βιταμίνη
Πίνουμε τρεις καφέδες τη μέρα
Μα εγώ εχω λόγια που τα θάβω και τα βρίσκω στον αέρα

Είμαστε μεγάλα παιδιά πια
Από πανεπιστήμια και ωδεία
Κάνουμε γιόγκα και μουσική και ψυχοδραματοθεραπεία 
Μιλάμε αργά, συνειδητά
Βρίζουμε λίγο ετσι απλά για τη φάση
Μα εγώ κάτι άλλο θέλω να πω κι όλο κάνω πως το'χω ξεχάσει

Είμαστε μεγάλα παιδιά πια
Κι οι δικοί μας έτσι μας βλέπουνε τώρα
Ανοίγουν διάπλατα οι δρόμοι
Μα όλα μας σπρώχνουν σε μια κατηφόρα
Ίσως να πρέπει να ανοίξω το βήμα, πιο βιαστικά να προχωράω 
Ίσως να είμαι πιο σοβαρή
Μα εγώ ξεχνιέμαι και γελάω

Είμαστε μεγάλα παιδιά πια
Γυρνάμε ό, τι ώρα θέλουμε στο σπίτι
Σάββατο βράδυ θα βγεις στην πλατεία να
Ψάξεις να βρεις τι είναι αυτό που σου λείπει
Σε πιάνει μια λύπη, σε πιανει γερά και δε σε αφήνει 
Κάτι έχω χάσει, ρε παιδιά

Είμαστε μεγάλα παιδιά πια, μιλάμε για πολιτική, τάσεις και μόδα
Συρία, Παρίσι, τρομοκρατία, πρόσφυγες στη Βικτώρια μες στο χειμώνα 
Όλα είναι ρόδα, όλα κυλάνε
Αλλάζει ο κόσμος, μαζί του μας παίρνει
Κι ό, τι μου πρόσφερε χαρά
Τώρα το βλέπω ν' αρρωσταίνει

Γίναμε μεγάλα παιδιά πια
Μα θα κάτσεις και φέτος να γράψεις το γράμμα
Σε κάποιο Βασίλη που ακόμη να αγιάσει από
Μία Μαρία που δεν ζει το θαύμα
Θα ευχηθείς "και του χρόνου", and a happy new year
Θα φτιάξεις γλυκά με την άσπρη τη σκόνη μα κάτω απ' το γκι 
Θα σταθεις μοναχός κι η καρδια σου θα σπάσει
Σαν να' τανε ρόδι

Γίναμε μεγάλα παιδιά πια 
Καταλαβαίνεις; Καταλαβαίνω 
Μπλέχτηκαν μέσα μου οι ροές 
Κι όλο ξεχνάω τι περιμένω
Να τσουγκρίσω τα αυγό μου
Να αλλάξω το χρόνο
Να αλλάξω τον κόσμο ή να αλλάξω εμένα
Ή αυτά τα λόγια που όλο θάβω να σκορπίσω στον αέρα; 
Να δώσω μιά και να χαλάσω
Μες στην εξέλιξη της πλάσης
Αφού η ζωή κάποιες φορές απλώς σε αφήνει να γεράσεις

Μεγάλα παιδιά - Sophie lies