Το αχίνι στο βουνό, απέσπασε το 2ο βραβείο του 4ου Ποιητικού Διαγωνισμού. Πρόκειται για ένα παιδικό παραμύθι. Είναι ένα ποίημα που ξεχώρισε για την απλότητά του αλλά και το νόημά του.

«Το Αχίνι στο Βουνό» (παιδικό παραμύθι)

Σε μια θάλασσα μακριά, διάφανη όπως το διαμάντι

Σμίξανε δυο αχινοί, που ταιριάζανε σαν γάντι.

Κι έκαναν κι ένα μωρό, στρογγυλό σαν τη Σελήνη

Κι ήταν τόσο δα μικρό, που το φώναζαν «Αχίνι».

Αν και μικροσκοπικό, είχε όνειρα μεγάλα

Πως τον κόσμο όλο θα δει και ας ήτανε μια στάλα.

Έβαλε λοιπόν σκοπό, στο Βουνό ψηλά να φτάσει

Και το «μπλε» του Ωκεανού, από κει να το θαυμάσει.

Έτσι το’ σκασε ένα βράδυ, που έλαμπαν όλα τ’ αστέρια

Στην κορφή να σκαρφαλώσει, δίχως πόδια, δίχως χέρια.

Σαν την μπάλα που κυλάει, προχωρούσε με ρυθμό

Ως που ξάφνου, είδε μπρος του, ένα απότομο γκρεμό.

Παραλίγο να γλιστρήσει, μια για πάντα να χαθεί

Όμως πείσμα το’ χε βάλει, στο Βουνό να ανεβεί.

Δάση πέρασε, ποτάμια, με λιακάδα ή βροχή

Κι όλη η πλάση απορούσε: «Πόση έχει αντοχή;»

Δέκα μέρες, Δέκα νύχτες το ταξίδι ως την κορφή

Κι όταν έφτασε επιτέλους, είχε πια εξαντληθεί.

Μ’ όσες του’ μειναν δυνάμεις, κοίταξε τον ουρανό

Κι είδε ένα παιδί να λέει: «Τρέξτε! Βρήκα αχινό!»

Δίχως να το καταλάβει, σε σακούλα είχε βρεθεί

Χέρια ανθρώπινα το πιάσαν και το έκλεισαν εκεί.

Έγινε όμως ένα θαύμα: Λες και έβγαλε φτερά

Κι απ’ τα σύννεφα κοιτούσε, τα γαλάζια τα νερά.

Κι έμοιαζαν να είναι όλα κι απ’ το Αχίνι, πιο μικρά

Ως κι οι βράχοι οι πελώριοι, σαν πετράδια αστραφτερά.

Πώς γινόταν όμως τούτο; Αχινός στον ουρανό;

Ένας γλάρος το’ χε σώσει, το’ χε αρπάξει απ’ το Βουνό.

Το επέστρεψε στο σπίτι κι ένιωσε, τόση χαρά

Όλα πιο όμορφα φαινόταν στα γνωστά του τα νερά.

Ήταν λάθος του να φύγει, το κατάλαβε καλά

Μήπως άραγε η μαμά του, άλλο δε θα του μιλά;

Μα εκείνη του’ πε μόνο, σαν το πήρε αγκαλιά:

«Τη Μαγεία αυτού του κόσμου, ψάξ’την πρώτα…στην καρδιά!»