📸 Κλικ: Ιωάννα Πανούτσου 

Κάθε πρωί που ανοίγω τα μάτια μου είν’ εκεί...
Ο τοίχος,
το καρφί,
το κάδρο
και μέσα μια θάλασσα.
Αυτός που τη ζωγράφισε δεν την ταξίδεψε...
 
Κάθε πρωί που ανοίγω τα μάτια μου ειν’ εκεί.
Μια γυναίκα.
Δεν είναι η αγάπη μου...
- εκείνη ξαπλώνει πλάι μου κάθε βράδυ και μόλις νοιώσει το χέρι μου
   τρέμει σύγκορμη...σα ζωντανή.
 
Ετούτη δω είν’ ένα παξιμάδι που μιλάει τρεις λέξεις:
"Εσύ - πρέπει - φαΐ"
 
Γι’ αυτό τα λέω σε σένα.
Λυπήσου με τον άρρωστο κυπρίνο...
Φίλα με στο στόμα
Φίλα με ανάποδα.
Όχι να δώσεις!
Να πάρεις την ξερή μου ανάσα.
Έτσι... χωρίς μυστήριο να φύγω.
 
Άλλωστε χωρίς αίμα τί σώμα να μεταλάβεις;