«Πέτα μαζί μου μες στη νύχτα κορίτσι από δαντέλα, πάμε στη χώρα του Ποτέ να βρούμε τα παιδιά που χάθηκαν κι εκείνα τα άλλα, που πονάει τόσο να τα βρούμε.

Στη χώρα του Ποτέ Ξανά τα παιδιά δεν μεγαλώνουν, ντύνονται Ινδιάνοι, και χορεύουν γύρω απ’ την πληγή. Στη χώρα του Ποτέ Χωρίς τα παιδιά δεν έχουν μαμά, ρίχνουν στις φλέβες τους χρυσόσκονη για να πετούν και να ξεχνούν.»

Χλόη Κουτσουμπέλη, Πήτερ Παν, «Η Λίμνη, ο Κήπος και η Απώλεια», εκδ. Νέα Πορεία, 2006