Σκίτσο: Ειρήνη Κοσμοπούλου-Βαλάρη ©️

Τόσος πόνος που έσκισε την ψυχή σου λύκε μου. Τώρα κλαις τρομαγμένος και γεμάτος πληγές πηγαίνοντας στον δρόμο προς τον παράδεισο
Ο ήλιος χτυπά τα μάτια σου και σε τυφλώνει γλυκά, στεγνώνει τα δάκρυα σου. Καταπράσινα όλα, λουλούδια παντού και ωραίες μυρωδιές, μετά τον τόσο πόνο έρχεται η ώρα για ξεκούραση, ανάπαυση και ηρεμία.
Μέσα στο αίμα λύκε μου, ξαπλώνεις πάνω στο γρασίδι και απλώνεται παντού το άρωμα απ’ τα λουλούδια.
Εκεί ο πόνος γίνεται γλυκός, κλείνεις τα μάτια και χαμογελάς….
Ένα δάκρυ σου φεύγει και ένας λυγμός λύκε μου… Έτσι αφήνεις την τελευταία σου πνοή με το φως του ήλιου και την γαλήνη.

Ήρθε η ώρα να ξεκουραστείς !

Αντίο λύκε μου!

Η τελευταία μου πνοή! – Τριανταφυλλιά Πλιάκα, Η ΛΥΚΟΣΚΈΨΗ

More info: https://rosepliaka.com/