«Προς το παρόν ασωτεύω όσο γίνεται περισσότερο. Για ποιο λόγο; Θέλω να είμαι ποιητής, κι εργάζομαι να γίνω Προφήτης: δεν θα καταλαβαίνετε τίποτε απολύτως, κι ούτε σχεδόν μπορώ να σας το εξηγήσω. Θα πει, να φτάσεις στο άγνωστο μέσα απ’ την απορρύθμιση όλων των αισθήσεων. Κόπος τεράστιος, μα πρέπει να ‘σαι δυνατός, και γεννημένος ποιητής, κι εγώ το ΄χω νιώσει πως είμαι. Όχι, το λάθος δεν είναι δικό μου. Είναι λάθος να λέμε: Εγώ σκέφτομαι – θα ‘πρεπε να λέμε: σκέφτεται κάποιος μέσα μου. – Συγγνώμη για το λογοπαίγνιο.

ΕΓΩ είν’ ένας άλλος. Και κρίμα για το ξύλο που βρέθηκε να ‘ναι βιολί, κι ας παν’ να χαθούν οι άμυαλοι που λογομαχούν για ό,τι αγνοούνε τελείως!»

Arthur Rimbaud | 20 Οκτωβρίου 1854 – 10 Νοεμβρίου 1891 | Ένα ποίημα και πέντε επιστολές (απόσπασμα επιστολής του Ρεμπώ στον Georges Izambard, Μάιος 1871) | μτφρ.: Στρατής Πασχάλης | εκδόσεις Γαβριηλίδη |