Φωτογραφία από την παράσταση Φιλουμένα Μαρτουράνο

Το 1978 η Έλλη Λαμπέτη ανέβασε το έργο Φιλουμένα Μαρτουράνο. Η Λαμπέτη έπαιζε τη Φιλουμένα και η Σαπφώ Νοταρά την πιστή υπηρέτρια Ροζαλία. Είχαμε γίνει φίλοι με τη Σαπφώ, μέναμε και οι δύο στο Κουκάκι, στην ίδια γειτονιά, μια μέρα με συνάντησε στο δρόμο:

– Πότε θα έρθεις να με δεις στη Φιλουμένα; Όλοι έχουν έρθει εκτός από εσένα!, μου λέει άγρια.

Της απάντησα πως θα πάω την Κυριακή να τη δω.

– Να κλείσεις εισιτήρια γιατί γίνεται χαμός!, με προειδοποίησε.

Πράγματι στο θέατρο Σούπερ Σταρ γινόταν χαμός. Όλοι ήταν εξαιρετικοί αλλά η Σαπφώ έσκιζε. Κάποια στιγμή έλεγε:

”Μωρέ δεν πάτε να κάνετε ό,τι θέλετε; Εγώ φεύγω!”

Άνοιγε με ορμή την πόρτα, την έκλεινε με θόρυβο και συγχρόνως φώναζε:

“Μπαααμ!”

Έπεφτε το θέατρο από τα γέλια. Σηκωνόντουσαν όρθιοι και τη χειροκροτούσαν και στην υπόκλιση, στο τέλος, έπαιρνε τα περισσότερα χειροκροτήματα. Οι κακές γλώσσες έλεγαν πως η Λαμπέτη ζήλευε την επιτυχία της Σαπφούς, και κάθε φορά που τη χειροκροτούσαν γινόταν έξαλλη, και για να την τιμωρήσει την έβαλε στα πάνω καμαρίνια, που για να πας έπρεπε να ανέβεις από μια στριφογυριστή σκάλα. Δεν τα πίστευα όλα αυτά αλλά ήταν αλήθεια.

Μετά την παράσταση πήγα να τη συγχαρώ. Το καμαρίνι της Λαμπέτη είναι ανοιχτό, μπαίνω, της φιλάω το χέρι κι ενώ ετοιμάζομαι να της πω συγχαρητηρια, ακούγεται από ψηλά η φωνή της Νοταρά:

“Με έχουν βάλει εδώ πάνω, σε αυτό τον μιναρέ, σαν να είμαι ο χότζας! Να γλιστρήσω καμιά μέρα, να πέσω κάτω! Ο Τσαρούχης κόντεψε να σκοτωθεί! Ζαλίζομαι εδώ πάνω! Πνίγομαι!” ούρλιαζε η Σαπφώ.

Η Λαμπέτη έκλεισε τα αυτιά της με τις παλάμες της.

”Σκάσε σκατόγρια! Βγάλε επιτέλους το σκασμό!”

Η Σαπφώ δε σταμάταγε.

”Να πας στο διάολο!” της φώναζε από κάτω η Λαμπέτη.

Έμεινα κόκκαλο. Δεν πίστευα στ’ αυτιά μου. Γύρισε και μου είπε:

”Την ακούς την κωλόγρια; Δε σταματάει. Μου έχει σπάσει τα νεύρα, που να ψοφήσει να ησυχάσω πια.”

Και την ίδια στιγμή αλλάζει ύφος, με κοιτάζει εξεταστικά και μου λέει χαμογελαστά:

– Εσάς κάπου σας ξέρω. Έχουμε συναντηθεί στο παρελθόν;

– Πριν δυο χρόνια στο Τρίτο Πρόγραμμα, στην ηχογράφηση του Καβάφη, της λέω.

Η Σαπφώ από την κορυφή της σκάλας δεν σταμάταγε να βρίζει τη Λαμπέτη.

”Κακοχρόνο νά ‘χει. Ανάθεμα την ώρα που συνεργάστηκα μαζί της!”.

Αλλά για να δείτε τι παράξενα πλάσματα είναι οι ηθοποιοί, αφού κατέβηκε με προσοχή τη στριφογυριστή σκάλα, μπήκε στο καμαρίνι και μόλις βλέπει τη Λαμπέτη αλλάζει έκφραση. Όλο γλύκες και χαμόγελα.

– Πώς είσαι Ελλίτσα μου; τη ρωτάει με ενδιαφέρον. Μια χαρά σε βλέπω πουλάκι μου.

– Καλά είμαι Σαπφούλα μου, μην ανησυχείς.

– Φεύγω χρυσό μου, πάω να φάω με το φίλο μου, κι έδειξε εμένα.

– Στο καλό Σαπφούλα μου, στο καλό αγάπη μου, της λέει η Λαμπέτη.

– Καληνύχτα Ελλίτσα μου, αύριο θα σου φέρω σπανακόπιτα!

– Καληνύχτα Σαπφούλα μου! Την περιμένω πώς και πώς!

Αγκαλιάστηκαν και φιλήθηκαν σα να μη συνέβαινε τίποτα, με πήρε αγκαζέ και πήγαμε να φάμε στο ”Αυγό του κόκορα”. Πράγματι, είναι παράξενα πλάσματα οι ηθοποιοί.

Γιώργος Παυριανός

Πηγές: athensvoice.gr cosmopoliti. com