Υπήρξαμε παιδιά
Πάνε χρόνια μα ακόμα θυμάμαι πως περιμέναμε να έρθει η Παρασκευή να πετάξουμε τη σχολική σάκα και να περιπλανηθούμε σε έναν ουρανό που φτιάξαμε με όνειρο και ελπίδα
Υπήρξαμε παιδιά και το δώρο που περιμέναμε δεν ήρθε ποτέ,
δεν πειράζει το αγοράσαμε εμείς με αφορμή μία γιορτή δίχως καλεσμένους !
Ταιριάξαμε τη φορεσιά του ενήλικα με αλκοόλ και καταχρήσεις.
Η πόλη δεν μας τρομάζει πια γίναμε ένα μαζί της και εκείνο το παιδικό τραγούδι χρειάζεται μεταφραστή .
“Ζητείται νόημα ζωής”, δεν πειράζει εάν δεν το βρούμε υπάρχει λύση και για αυτό κάποιοι άλλοι γενναιόδωρα μας κουνάνε το δάχτυλο να νιώθουμε όμορφα μέσα στη μιζέρια μας.

Υπήρξαμε παιδιά και το θυμόμαστε σπάνια όταν κάποιος μας χαρίσει ένα μπαλόνι ή όταν δούμε ένα παιδί σε ένα πάρκο να πέφτει και να γελάει δυνατά.
Μα εμείς δεν ακούμε, φεύγουμε βιαστικά για να μην χάσουμε τον πολύτιμο χρόνο μας.
Υπήρξαμε παιδιά και ο θησαυρός μας ήταν ένα ποδήλατο και ένας δρόμος.
Γίναμε ενήλικες πια μα κάποτε υπήρξαμε παιδιά!