Ζητώ τους μυστικούς Χριστούς στα τέμπλα και τους νάρθηκες. Αυτό που έβλεπα παιδί ξανά με συνταράζει.

Mες στα σκοτάδια τον πατέρα μου ζητώ, διψώ για τη στοργή του κάθε βράδυ. Aπό το βάρος του γυρίζοντας τρεκλίζω.

Κάθε καινούργια γνωριμία με γελά. Ούτε ο πατέρας ήταν, ούτε ο Χριστός μου.

Γιώργος Ιωάννου, 20 Νοεμβρίου 1927 – 16 Φεβρουαρίου 1985 – “Το βάρος του”