6 Δεκεμβρίου 2008
Τζαβέλα και Μεσολογγίου γωνία
Ήσουν μόλις 15 χρονών
Όταν σε βρηκ' η σφαίρα 
-Ναι αλλά τι δουλειά είχε στα Εξάρχεια;
Το ζωηρό σου βλέμμα πάγωσε
Κι η στερνή σου ανάσα
Σηκώνει θύελλα εξέγερσης
Απέναντι σε μια εξουσία
Που δολοφονεί εν ψυχρώ
-Καλός άνθρωπος, οικογενειάρχης..
Ξεχυθήκαμε στους δρόμους 
Με την οργή 
Να σφυροκοπάει 
Τις καρδιές
Με την ευαισθησία 
Να βάζει φιτίλι
Στα  όνειρά μας
-Ε τώρα αξίζει τον κόπο να καίγεται η Αθήνα;
Μα εγώ
Παρακάμπτω τους υπαινιγμούς τους
Και φυλάω 
Τη θύμησή σου
Αναλλοίωτη 
Σα κραυγή μες στη κόκκινη νύχτα 

21 Σεπτεμβρίου 2018
Πλατεία Ομονοίας
Σα τρομαγμένο ζώο
Που προσπαθεί να ξεφύγει 
Απ' τους διώκτες του
Περικυκλωμένο απ' το πλήθος 
Που διψάει για σταύρωση
Σβήνεις μόνο
Λαβωμένο
Απ' τα καθωσπρέπει χτυπήματά τους
Μα πρόλαβες 
Ν' αφήσεις πίσω σου
Ένα καταφύγιο
Κι ένα οχυρό
Για όσους κοιμούνται και ξυπνούν 
Στο περιθώριο 

Ιούλιος 2022
Άρση ετυμηγορίας:
Μου λέτε η “δικαιοσύνη”
Είναι εκείνη που θα κρίνει
Ποιος είναι ένοχος και ποιος
Θα αφεθεί ελεύθερος
Κι έτσι αλωνίζουν οι φονιάδες
Οι Κορκονείς κι οι Χορταριάδες
Μα δεν ξεχνάω ούτε μέρα
Του ειδικού φρουρού τη σφαίρα
Και του μεσίτη τα κλωτσίδια
Ποιοι αναθρέφουνε τα φίδια;
Και ποιοι εκκολάπτουν τα αυγά τους;
Πενθούν μανάδες τα παιδιά τους
Όμως η φλόγα τους δεν σβήνει
Θεριεύει, απλώνεται κι αφήνει
Ένα ολόφωτο σημάδι
Για να βαδίζεις στο σκοτάδι
Κι ίσως μπορείς να το αντέξεις
Όπως ο Ζακ και ο Αλέξης 

Μανώλης Νανούρης