Photo©️: lifo.gr

«Ο Νίκος είχε μεγάλη φιλία με τον Σωτήρη Μουστάκα και την οικογένειά του. Του άρεσε, όπως και μένα, να κάνει δώρα που να οδηγούν κάπου, χρηστικά. Έτσι, πήγαμε δώρο μια κόκκινη Royal γραφομηχανή στην Αλεξία, την κόρη του Μουστάκα και της Μπονέλου, που τότε ήταν οκτώ ετών.


Της έγραψε το «Καίγομαι - καίγομαι» που το θεωρούσε σκυλάδικο κι έλεγε το εξής: «Να δείτε που ο κόσμος δεν καταλαβαίνει, οι συνθέτες δεν καταλαβαίνουν, το ίδιο και οι τραγουδιστές, και θα το θεωρήσουν αριστούργημα αυτό». Όπως και έγινε (γέλια)!


Δηλαδή από ένα παιχνίδι ξεκίνησε το τραγούδι αυτό για να μελοποιηθεί στη συνέχεια από τον Ξαρχάκο στο «Ρεμπέτικο». Εδώ να πω ότι στο «Ρεμπέτικο» ο Νίκος έγραψε στίχους πάνω στις μουσικές, γιατί έπρεπε ο Σταύρος να κινηθεί στα αντίστοιχα μουσικά ρεύματα.»
Πηγή: lifo.gr, 5.12.2018

Απόσπασμα από συνέντευξη της Αγαθής Δημητρούκα στον Αντώνη Μποσκοίτη.
Όταν γεννιέται ο άνθρωπος
ένας καημός γεννιέται
κι όταν φουντώνει ο πόλεμος
το αίμα δε μετριέται.

Καίγομαι, καίγομαι,
ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά,
πνίγομαι, πνίγομαι
πέτα με σε θάλασσα βαθιά.

Ορκίστηκα στα μάτια σου
που τα 'χα σα βαγγέλιο
τη μαχαιριά που μου 'δωκες
να σου την κάμω γέλιο.

Καίγομαι, καίγομαι
ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά,
πνίγομαι, πνίγομαι
πέτα με σε θάλασσα βαθιά.

Μα συ βαθιά στην κόλαση
την αλυσίδα σπάσε
κι αν με τραβήξεις δίπλα σου
ευλογημένος να 'σαι.

Καίγομαι, καίγομαι
ρίξε κι άλλο λάδι στη φωτιά
πνίγομαι, πνίγομαι
πέτα με σε θάλασσα βαθιά.''

Νίκος Γκάτσος
[8.12.1911 - 12.05.1952]

Επιμέλεια: Πανούτσου Ιωάννα