«Γεννήθηκα το 1945 και μεγάλωσα σε περιβάλλον προσφυγικό. Οι γονείς μου ήρθαν από τον Πόντο και μέναμε σε έναν συνοικισμό Ποντίων στην Καλλιθέα. Ζούσαμε σε χαμόσπιτα. Σπάνια έβλεπες ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Μόνο χώματα, λακούβες, πέτρες.

Όταν ένας φίλος μου πήγε σε ωδείο να μάθει ακορντεόν, ζήλεψα και ζήτησα από τους γονείς μου να πάω κι εγώ. Είχαμε μια κιθάρα ξεχασμένη σε μια ντουλάπα κι έτσι επέλεξα την κιθάρα.

Το 1969 διοργανώθηκε ένας διεθνής διαγωνισμός κλασσικής κιθάρας στο Μιλάνο. Ήμουν νέος και ήθελα να δοκιμάσω την κιθαριστική μου ικανότητα. Συμμετείχα και πήρα το πρώτο βραβείο.

Με αυτό το βραβείο μου δόθηκαν δυνατότητες να διδάξω στη Μουσική Ακαδημία του Μιλάνου. Μένοντας στο Μιλάνο, είχα μια κιθαριστική σολιστική δράση δίνοντας ρεσιτάλ σε γειτονικές χώρες: Γερμανία, Γαλλία, Ελβετία, Σουηδία.

Όμως είχα «νεκρώσει» την άλλη πλευρά του εαυτού μου, το τραγούδι. Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να γεννήσει. Να δημιουργήσει. Μου έλειπε η δημιουργία τραγουδιών. Επέστρεψα στην Ελλάδα το 1976 και συνέχισα τη δραστηριότητα μέσα από τις ηχογραφήσεις δίσκων, τις συναυλίες, τη διδασκαλία της κιθάρας.

[..]

Η κιθάρα καθοδήγησε και καθόρισε τη ζωή μου. Χωρίς αυτή δε μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου. Μου πρόσφερε όλη αυτή την απόλαυση, σε μουσικό και βιωματικό επίπεδο. Η κιθάρα σού δίνει χώρο να αναπτύξεις τη σκέψη, τη φαντασία, τον όποιο λυρισμό έχεις μέσα σου, τα συναισθήματα.»

Νότης Μαυρουδής
Έφυγε ξαφνικά από τη ζωή στις 3 Ιανουαρίου 2023. 
________________________________________
Πηγές: philenews.com
Απόσπασμα από συνέντευξη στον Γιώργο Σαββινίδη.

musicheaven.gr
Απόσπασμα από συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Παυλικιάνη.