Πέρασε ένα χαμόγελο και με φώτισε. 
Στραφτάλιζε ήλιος στο μάρμαρο των δοντιών  
  του.
Έπαιζε κουτσό η χαρά στα μάτια του.
Μετά χάθηκε. 

Από τότε, ζω με μια λάμπα εκτυφλωτική στο μυαλό μου. 
Να μου θυμίζει ότι κάποτε έστω για λίγο 
  είχα όραση. 

Μια φορά αν αγαπήσεις
μετά δεν καταδέχεσαι την πραγματικότητα. 

[Τσιμάρας Τζανάτος - Η βία του βίου, Κάπα Εκδοτική]