📷: Esther – Oahu Photography 

  Τότε πήγαινα σε πάρτι, δεν με ενδιέφερε τίποτα, τότε νόμιζα πως περνούσα καλά μόνη μου ή με όποιον ήθελα. Τότε ευτυχώς που πήγα στο πάρτι του, τότε σε είδα εκεί, τότε ένιωσα κάτι που δεν είχα ξανά νιώσει, τότε μου άρεσαν τα μάτια σου ο τρόπος που κοίταζες γύρω σου, ήθελα να φύγω από εκεί μαζί σου. Τότε κατάλαβα ότι δεν ήθελα κανέναν άλλον. Τότε περπατούσαμε μαζί, τότε σταματούσαμε μόνο για να δούμε ο ένας τα μάτια του άλλου, τότε που γνωριστήκαμε, τότε μου άγγιζες τα χέρια, τα δάχτυλα ένα-ένα, τότε δεν ήθελα να είμαι πια μόνη ήθελα να είμαι μαζί σου.

  Τότε πηγαίναμε βόλτες τις νύχτες, τότε με φιλούσες στην μέση του δρόμου, τότε πήγαινα μια ώρα νωρίτερα στο μέρος που θα βρισκόμασταν γιατί δεν μπορούσα να περιμένω μέχρι να σε δω, εσύ πάντα αργούσες τουλάχιστον δέκα λεπτά. Τότε καθόμασταν σε σκαλάκια μπροστά από παλιές πόρτες στα Εξάρχεια και καπνίζαμε και πίναμε μπύρα και σε φιλούσα και εσύ με κοίταζες μες τα μάτια και τότε τα μάτια σου κοκκίνιζαν. Τότε όταν έβρεχε ερχόσουν κάτω από το σπίτι και φώναζες να κατέβω γιατί ήξερες πόσο μου άρεσε να περπατάω στην βροχή. Τότε με γύριζες σπίτι με το αυτοκίνητό σου και σταματούσες πριν φτάσουμε και κάναμε έρωτα.

  Τότε πηγαίναμε διακοπές τα καλοκαίρια σε νησιά ενώ δεν μου άρεσαν τα καλοκαίρια, τότε μαζί σου μου άρεσαν γιατί άρεσαν σε εσένα, Τότε κοιμόμασταν στην θάλασσα κάτω από τ’ αστέρια, τότε με κρατούσες αγκαλιά, τότε είχες μακριά μαλλιά, σγουρά μακριά μαλλιά και τότε που με κρατούσες εγώ έπαιζα με τα μαλλιά σου ενώ ήξερα ότι σε ενοχλεί τότε χαμογελούσες, τότε ξημέρωνε και εμείς ήμασταν γυμνοί μέσα στο νερό με τα σώματα μας κολλημένα, τότε βλέπαμε το ήλιο να βγαίνει τον βλέπαμε μαζί, τότε παρακαλούσα να μην περνάνε οι ώρες να σταματάνε εκεί ακριβώς που είμαστε έτσι μαζί. Τότε τσακωνόμασταν και έκλαιγα γιατί φοβόμουν πως θα σε χάσω, τότε φώναζες και τρελαινόμουν μέχρι να βρω τι λάθος έκανα, τότε ζητούσες συγγνώμη τότε έκλαιγες, τότε πέθαινα όταν έκλαιγες.

  Τότε τους χειμώνες μας τους περνούσαμε κάτω από κουβέρτες δίπλα στο τζάκι κάνοντας έρωτα, τότε μιλούσαμε για τα όνειρά μας, τότε γελούσαμε, τότε παίζαμε επιτραπέζια και εσύ πάντα έκλεβες και εγώ ποτέ δεν το καταλάβαινα, τότε καθόμασταν ατελείωτες ώρες με τα πόδια μας μπερδεμένα πάνω στο τραπεζάκι να βλέπουμε ταινίες, τότε με έπαιρνε ο ύπνος και εσύ, τότε έβγαζες βίντεο κάνοντας αστείες γκριμάτσες για να μου αποδείξεις ότι πάλι με είχε πάρει ο ύπνος. Τότε πάντα ξυπνούσα πρώτη το πρωί και σου έφτιαχνα καφέ και σου έβαζα γάλα με δημητριακά, τότε σου φιλούσα το λαιμό μέχρι να ξυπνήσεις. Τότε δεν άντεχα χωρίς την μυρωδιά σου, τότε φορούσα τα ρούχα σου, τότε σε έβγαζα κρυφά φωτογραφίες όταν κοιμόσουν, τότε περίμενα πίσω από την πόρτα όταν άκουγα πως γύριζες για να την ανοίξω και να πέσω στην αγκαλιά σου, τότε έμπαινες στο σπίτι και κάναμε σεξ στον διάδρομο. Τότε τρύπωνα στην μπανιέρα την ώρα που έκανες μπάνιο γιατί μου άρεσε να σε βλέπω βρεγμένο. Τότε όταν ήσουν μακριά μου δεν άφηνα το τηλέφωνο από το χέρι μου μήπως χτυπήσει και δεν το ακούσω.

  Τότε ήσουν πολύ τρυφερός, τότε μου τραγουδούσες, τότε μου τραγουδούσες τόσο όμορφα, τότε χορεύαμε, τότε ήσουν πολύ ευγενικός, τότε είχες ωραίους τρόπους, τότε με έκανες συνέχεια να γελάω, τότε προχωρούσαμε στους δρόμους και εγώ σκαρφάλωνα στην πλάτη σου για να γελάμε με τον κόσμο που μας κοιτούσε περίεργα, τότε σε είχα ερωτευτεί πολύ. Τότε πίστευες σε εμένα ότι μπορώ να κάνω τα πάντα και τότε παίζαμε ξύλο και εσύ πάντα με άφηνες να νικάω και τότε οι ανάσες μας συγχρονίζονταν και τότε κρατούσα τον λαιμό σου στα χέρια μου και έκαιγε, τότε με έκανες και δική σου. Τότε με λάτρευες, τότε σε λάτρευα δεν σε αγαπούσα απλά, σε λάτρευα. Τότε όταν έφευγες έκρυβες ηλιοτρόπια μέσα στο σπίτι στο ντουλάπι με το Νέσκουικ και στο ψυγείο και στον κάδο του πλυντηρίου και εγώ τότε γελούσα και έκλαιγα που ήσουν μακριά μου και δεν μπορούσα να σε πάρω αγκαλιά. Τότε ήταν νύχτα είχε παγωνιά τότε που σε γνώρισα ήταν χειμώνας τότε ήμουν τυχερή πάντα αγαπούσα τους χειμώνες. Τότε μου άρεσες. Τότε μου μιλούσες γλύκα. Τότε μου άρεσαν τα μάτια σου. Τότε σου έλεγα. Θα σε λατρεύω πάντα.


Τότε…- Νίκη Αντωνίου