Όμορφο κορίτσι 
με τα λουλούδια στα μαλλιά,
πού πήγες;
Στην άνοιξη 
και τους ανθισμένους λόφους
σε γυρεύω,
στην πέτρινη  βρύση,
που έγειρες να πιεις νερό
κι ακούστηκε το γάργαρο γέλιο σου.
Ο ήχος της αυγής. 


Κάπου εκεί, 
στη ρωγμή του χρόνου 
σ’ έχασα... 
Δεν ξέρω αν αποκοιμήθηκες 
στου ονείρου την ακτή 
ή φόρεσες τα χρυσά σου τα φτερά, 
απ’την ερημιά αυτού του κόσμου
να πετάξεις.


Μικρό κορίτσι,
κυκλάμινο λευκό μου, 
πού πήγες; 
Σου κρατώ σφικτά το χέρι
μα να σε φέρω πίσω δεν μπορώ.
Δεν είσαι στα χαλάσματα, 
ούτε στης γης τα σκοτεινά
περάσματα, 
Ακούω ξανά το γέλιο σου, 
Αθώο και μακρινό
αιώνιο κι αδιάσπαστο,
ο ήχος της μνήμης.

Μικρό κορίτσι / Μάρα Μπολανάκη