📸Photo: @deenahjg

Οι άλλοι αλλάζουν παραστάσεις 
"Αβίστα" 
λένε και ξεκινούν οι τραγωδίες 
ενώ βουΐζουν οι γιοι των Τεμπών
γιατί ξέρουν την αλήθεια 
γνωρίζουν πως κάποια χέρια δεν θα ξαναζεσταθούν ξανά 
και κάποια πρόσωπα θα μείνουν αναμνήσεις
Γνωρίζουν πως για κάποιους το μέλλον έμεινε στο παρελθόν, σφηνωμένο σε κάτι ράγες 

Βλέφαρα που δεν θα ξαναπεταρίσουν,
Ρούχα που θα στήσουν επικήδειο σε ξύλινες ντουλάπες,
Σαθρές δικαιολογίες που θα μπαλώσουν ευθύνες,
Ειδεχθείς θηριωδίες που για όνομα φέρουν την λέξη ατύχημα,
"Μείνε" και "μην φύγεις", το αιώνιο "αν" να ραβδοκοπά τις μάνες.
Κανένα "αν" δεν θα γίνει ακόμα πιο μεγάλο και τραγικό.
Για κάποιους η τελευταία άνοιξη ήταν αυτή του είκοσι δύο 
 γιατί τα αλλοπρόσαλλα πηδάλια είχαν άλλη γνώμη 

Δεν αρκούν οι πομπώδεις λέξεις για να τους στείλουν σε ιδιωτικά κοιμητήρια.
Ο άξονας της Ιστορίας έχει βαρεθεί να παίζει το ίδιο παιχνίδι 
θηλάζοντας την ίδια τέχνη 
Τι γίνεται με την αποκαθήλωση μιας ανυπεράσπιστης δικαιοσύνης;

Τι γίνεται με τα αβρά, τα μητρικά τα χάδια
που θα στερέψουν ξαφνικά;
Τι γίνεται με τα άσπιλα, τα απροσποίητα, τα γενναιόδωρα γέλια και φιλιά 
που θα γινόταν επιστήμη και όνειρο και τέχνη;
Που αγλάιζαν την σκοτεινιά;
Που δεν θα ξαναπακετάρουν ποτέ για το επόμενο ταξίδι;
Δεν θα αποχαιρετήσουν τους φίλους και τον αγαπημένο τους;

"Αβίστα" λένε και όλα παραμένουν ίδια 
ενώ για μερικούς η ρότα έχει αλλάξει.

Λένια Χαβενετίδου - "Αβίστα"