Μου απέμεινε μία διασκέδαση:
Τα δάχτυλα στο στόμα – κι ένας εύθυμος σφυριγμός.
Φήμη δυσάρεστη κύλησε,
Πως βωμολόχος είμαι και σκανδαλοποιός.

Αχ! Τι γελοία απώλεια είναι αυτή!
Πολλές οι γελοίες απώλειες στη ζωή.
Που στο θεό πίστευα, ντρέπομαι.
Που δεν πιστεύω πλέον, πικραίνομαι.

Ορίζοντες χρυσοί και μακρινοί!
Τα καίει όλα η ομίχλη η καθημερινή.
Και βωμολοχούσα και σκάνδαλα έκανα
Για να λάμπω πιο έντονα.

Να θωπεύει και να γρατσουνά – του ποιητή προσόν,
Σφραγίδα μοιραία πάνω σ’ αυτόν.
Λευκό τριαντάφυλλο με μαύρο φρύνο μαζί
Επιθυμούσα να παντρέψω πάνω στη γη.

Ας μην συνταίριαξαν, πραγματώθηκαν ούτε
Των ρόδινων ημερών οι σκέψεις τούτες.
Μα αν διάβολοι φώλιασαν στη ψυχή,
− Σημαίνει πως άγγελοι ζούσαν εκεί.

Για της συσκότισης το κέφι αυτό,
Σε άλλη άκρη μαζί του προτού αναχωρήσω,
Επιθυμώ το τελευταίο λεπτό
Από όσους θα είναι κοντά μου, να ζητήσω

− Για τις βαριές αμαρτίες μου όλες,
Για την δυσπιστία μου στο παράδεισο,
Να με τοποθετήσουν μ’ ένα ρώσικο πουκάμισο
Να ξεψυχήσω κάτω απ’ των αγίων τις εικόνες.

Σεργκέι Γεσένιν

Πρωτότυπη μετάφραση, Ελένη Κουκουβίτη