Κατευθύνσου στο σταθμό,
στο κέντρο της σάλας, στο σημείο.
Ματιές να ρήξεις μόνον ευθεία.

Βλέπεις το κάθισμά μας; Είναι εκεί!
Μου διάβαζες τα ποιήματα σου.
Ακριβώς εκεί!

Εκατό βήματα προς τον βορά,
τώρα κάτω δυο σκαλιά
και φτάνεις στην πόρτα,
του χώρου αποσκευών, με απομεινάρια
αγάπης και πληγών.

Πλησιάζω την νίκη,
πλησιάζεις την τύχη.
Στην θυρίδα-το δικό μας πορτρέτο!
Η μέρα γενεθλίων μου, αν θυμάσαι, ειν’ το κλειδί!
Άνοιξε, θα βρεις το ντοκουμέντο.

Πάρε την ελευθερία σου,
υπογεγραμμένη λευτεριά σου!
Και η δίκαννη, η μοίρα μου
πυροβολεί τα σύννεφα.

Για να πετάξω ελεύθερη,
ξένοιαστη, ευτυχισμένη.
Τα φτερά να ανοίξω ήρεμα.

Να πάρεις και τις άδειες λέξεις,
που έχουν στο ράφι με σκόνη μπλέξει.
Πάρε και τις προδοσίες,
μπορεί να καμαρώνεις μετά…

Λιγοστά υπολείμματα πάθους μένουν κρυμμένα,
πίσω από το βιβλίο: «Αχμάτοβα Άννα»
Πάρε όλη την ίντριγκα των «κίτρινων τύπων»!
Μου είναι αδιάφορα.

Πλησιάζεις την πτώση,
εγώ- σωτηρία.
Το πορτρέτο- ας είναι η ανάμνηση για μας του σταθμού.

Έχεις σήμερα γενέθλια, δεύτερα,
και για δώρο -το χαρτί ελευθερίας.

Μετάφραση από τα Ρώσικα : Ροντίκα Νίρκα