🎨: URKA

Λένε πως οι ψυχές των πνιγμένων μένουν φυλακισμένες για πάντα, 
σαν οι αφροί της θάλασσας να είναι τα κάγκελα του κρύου και σκοτεινού κελιού τους. 
Από τα κελιά της ζωής τους, από τη φυλακή που έχτισε γύρω τους η ίδια η πατρίδα, 
προτιμότερα έμοιαζαν τα κάγκελα της ξενιτιάς και του θανάτου τους. 
Λένε πως οι ψυχές των πνιγμένων μένουν φυλακισμένες για πάντα, 
μα κάποια μέρα με λιακάδα θερινή, εκείνοι που τους έπνιξαν θα κάνουν τις διακοπές τους, 
κάπου κοντά στις ίδιες θάλασσες που έχτισαν ψυχών νεκροταφεία, 
κι ανέμελοι, με χορτάτα χαμόγελα νικητών στο στόμα, θα αρχίσουν τις βουτιές τους. 
Λένε πως οι ψυχές των πνιγμένων μένουν φυλακισμένες για πάντα, 
μα τη μέρα εκείνη ο ουρανός θα σκοτεινιάσει, τα ψάρια θα κρυφτούν μες τις φωλιές τους,  
κι εκείνοι έντρομοι θα βλέπουν το μαύρο φουσκωμένο νερό να καλύπτει τα αφράτα τους σώματα,
κι έτσι θα βυθιστούν μέσα στο ίδιο θανατερό κελί με τους συνανθρώπους τους. 
Λένε πως οι ψυχές των πνιγμένων μένουν φυλακισμένες για πάντα, 
μα τη μέρα που θα βρεθούν με εκείνους, θα ξυπνήσουν από τον κολασμένο λήθαργό τους, 
θα τους βρουν και θα ξερνούν επάνω τους μετοχές, όπλα, πετρέλαιο και ψηφοδέλτια, 
θα τυλίγονται στον λαιμό τους μέχρι να γίνουν μια σφιχτή αγχόνη που τους τραβά στον πάτο. 
Λένε πως οι ψυχές των πνιγμένων μένουν φυλακισμένες για πάντα, 
κι αν είσαι κι εσύ ένας από εκείνους που τις φυλάκισε στον βυθό τους, 
να τις θυμάσαι ετούτες τις ψυχές, όταν θα κοιμάσαι τα βράδια. 
κι αν είσαι από κείνους που τους έβλεπαν σαν άξιους της μαύρης μοίρας τους,
κάθε φορά που αγναντεύεις τη θάλασσα, να έχεις στο μυαλό σου τούτον εδώ τον εφιάλτη.