📸: laviamediterrannea 

Συμπυκνωμένη ύλη των χρόνων του παρελθόντος.
με τι θ’ αναλύσουμε την απίθανη ουσία;

Γλοιώδης συρροή από τις αναμνήσεις
δεν ξεκολλά από τη γεύση που κατέχουμε.

Να μεταχειριστούμε ό,τι μας δίνεται,
να χειριστούμε τον εαυτό μας στην προϋπόθεσή του.

Άναυδη θέληση, ανυπολόγιστης ολκής αλήθεια,
ό,τι αποζητήσαμε, κατόπιν, ό,τι ζήσαμε, σέρνουμε.

Βάρος αλάθητο, ευθύνες μέλλοντος που δεν υπάρχει
προϋπάρχει η λέξη του εαυτού μας
στην πυκνή της ύλης σιωπή.

«Κουράστηκε η θέληση
η επιθυμία μας αποφεύγει»

Είναι σχεδόν το παρελθόν
το μέλλον που έρχεται.

Το πρόσωπό μας είναι γνωστόν
που θα ρθεί, το γνωρίζουμε
διαρκώς το ίδιο συνθέτουμε
δεν προσθέτουμε ήχο.
Στέκεται σύμβολο
διαλεγμένο από τους φόβους μας,
ασπίδα η έκφρασή μας,
δίχως ελπίδα
δεν φοβάται κανείς το παρόν
που επέρχεται σαν
το μέλλον επιστρέφει σχεδόν.


Ζωή Καρέλλη - Πεπρωμένο, Συλλογή Πορεία (1940)