📸: Ιωάννα Πανούτσου 

  Σε ένα κατάμεστο Καλλιμάρμαρο ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου ξεκίνησε τη μεγάλη γιορτή των 50 μουσικών του χρόνων, την Τετάρτη 14 Ιουνίου 2023.  
   Η αίσθηση δέους στη θέαση του Καλλιμάρμαρου, αυξάνεται όταν κατακλύζεται από κόσμο και πολλαπλασιάζεται όταν γεμίζει με μουσικές που μας ενώνουν.
   Ήδη, πριν ξεκινήσει η συναυλία, σε videowall το κοινό παρακολουθούσε στιγμιότυπα από την 50ετή πορεία του Βασίλη Παπακωνσταντίνου στη μουσική και φώναζε “Βασίλη ζούμε για να σ’ ακούμε”, δημιουργώντας μια ενέργεια ανάλογη του χώρου και του χρόνου. Κι όταν λύσαμε και ξεκινήσαμε, και ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου βγήκε στη σκηνή, μαζί με τους μουσικούς -οικογένειά- του και το φωνητικό σύνολο “Ρυθμός” υπό τον Νικόλαο Χιώτογλου η ενέργεια και η συγκίνηση εκτοξεύθηκε!
«Όταν βραδιάζει, που λες, στο κατάστρωμα
χίλια φωτάκια θ’ ανάβουν μικρά
στη συντροφιά μας θα έρχεται ο άνεμος
να μας σφυρίζει τραγούδια παλιά»


   Τρεις ώρες, που αρμενίσαμε παρέα. 60.000 άνθρωποι, κυριολεκτικά όλων των ηλικιών ήταν εκεί, στον ίδιο παλμό, ο καθένας με τη δική του σφεντόνα. Ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, σε μια από τις ιστορικές του στιγμές, εξίσου συγκινημένος, ροκάς που δεν (!) κουράστηκε, με την ακμαία φωνή του, μας ταξίδεψε στα δικά του 50 μουσικά χρόνια, στα τελευταία 50 χρόνια της Ελλάδας, τραγούδησε (για) τα ιερά τέρατα της ελληνικής μουσικής, τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Μάνο Λοίζο, τον Νικόλα Άσιμο, τον Άλκη Αλκαίο, τον Θάνο Μικρούτσικο, τον Οδυσσέα Ιωάννου κ.α.
«Τα παιδικά μας όνειρα
θα σας εκσφενδονίσω,
με χρώματα και μουσικές
θα σας τα τραγουδήσω.
Παλιέ μου φίλε, γνώριμε,
συμμαθητή, θαμώνα,
απόψε που βρεθήκαμε,
σου δίνω τη σφεντόνα.»
  
60.000 άνθρωποι χειροκρότησαν το ταλέντο, την ευγένεια, την ιστορία, την αυθεντικότητα, την παιδικότητα, Τι-μύτη του και το Καμάρι του και με ένα στόμα τραγούδησαν και ευχήθηκαν “Χρόνια πολλά” και “Κράτα ρε φίλε γερά!”, ευγνώμονες για όλη του την προσφορά στον πολιτισμό και στις προσωπικές στιγμές του καθενός.
  Ε λοιπόν, ευτυχώς (!) υπάρχουν αυτοί που παίρνουν τις κιθάρες τους και τραγουδάνε και έτσι ευτυχώς (!) το παιχνίδι παίζεται ακόμα!

Καλή αντάμωση,
Ιωάννα