📸: CnnGreece, Ρόδος 2023

Από τα δάχτυλα
γλιστράει μία τύχη,
βήματα μικρά,
θέλουν να καταλήξουν κάπου,
μα το αφήνουν, για κάποιο άλλο ξημέρωμα.

Ένας καινούριος κόσμος,
απορροφά,
σαν σφουγγάρι τους χυμούς της
έκστασής,
απλώνει,
στάχτες, κοκκινίζει δάση,

Καίει, πουλιά, δέντρα, ζώα
καθώς βυθίζονται στις πύρινες γλώσσες
μιας χαμένης ηπείρου.

Δεν τα μάθατε;
Οι ψυχές είπαν, είναι μόνο ανθρώπινες.

Μες στις πυρκαγές τα όνειρα εδω και μέρες φλέγονται,
κανείς πότε δεν ξέρει, ποιος, ποια, ποιοι φταίνε.

Μία σπίθα δειλή,
(κανείς δεν την είδε)
που έγλεψε τα πάντα,
φλόγες που ποτίζουν και τινάζονται,
κάνουν χώρο για τις πιο ακριβές μας φυλακές,
τα χρυσά κελιά μας.

Πύρωσαν οι άμυνες που υψώσαμε,
καπνίζουν οι κορμοί,
τα κάστρα μας πέφτουν,
ένα ένα.

Οι ανάσες ριχαίνουν,
μάτια δακρύζουν,
η ανάμνηση ενός
τελευταίου χαμόγελου,
ίσα ίσα για το δρόμο.

Το λίγο σας,
τρυπώνει καθημερινά μέσα μας,
σαν μικρές φθορές.

Τα χρόνια φλέγονται,
η γιορτή ξεκινάει κοντά στο λιμάνι,
εκεί τουλάχιστον υπάρχει νερό.

Μπροστά στα πλοία που βυθίζονται,
να με κρατάς, να σε κρατώ,
καθώς ο κόσμος αλλάζει
μέσα από τα απομεινάρια της ματαίοτητας μας,
δημιουργείται και πάλι,
σφίγγοντας με τα μπράτσα του
τα πλευρά του, κλαίγοντας.

Ίσως κάτι γεννηθεί
επάνω στα απομεινάρια της
τελευταίας μας ελπίδας.


Εύη Χατζηανδρέου 


*Ευχαριστούμε την αναγνώστρια της σελίδας μας, Εύη Χατζηανδρέου, που μοιράστηκε μαζί μας το ποίημά της.