«[…] Το Νέο Κύμα ήταν μια ανάγκη. Τότε τα πρωτεία τα είχαν ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Μίκης Θεοδωράκης, ο Σταύρος Ξαρχάκος. Είχαν χαράξει ένα δρόμο. Μεγάλες προσωπικότητες. Τους σεβόμουν, αλλά ήθελα να κάνω κάτι άλλο. Κάτι δικό μου. Έκανα αυτό το είδος τραγουδιού, χωρίς δηλαδή να περιλαμβάνει αναγκαστικά την αυστηρή δομή κουπλέ – ρεφρέν. Μετά τον πρώτο μου δίσκο ”Μια αγάπη για το Καλοκαίρι”, ακολούθησε ο Νότης Μαυρουδής με τον οποίο ήμασταν στην ίδια εταιρεία. Οι κριτικές έγραφαν ότι κάτι καινούργιο συνέβαινε στο ελληνικό τραγούδι. Ότι ερχόταν μια δροσιά. Μια φρεσκάδα.

Ο Αλέκος Πατσιφάς της δισκογραφικής εταιρείας Λύρα, που ήταν πολύ έξυπνος, μου λέει: ‘‘Γιάννη πρέπει να βάλουμε έναν τίτλο σε όλο αυτό.”

Σκέφτηκα ότι το κινηματογραφικό κίνημα της Nouvelle Vague, ήταν τότε της μόδας. Νουβέλ Βαγκ σημαίνει Νέο Κύμα. Και βγήκε έτσι.

[…]

Με την Αρλέτα υπεραγαπιόμασταν. Μαζί με τον Γιώργο Παπαστεφάνου, το 1966, της δώσαμε το τραγούδι ”Μια φορά θυμάμαι μ’ αγαπούσες”, το οποίο έχει διασκευαστεί σε πολλές χώρες του κόσμου. Με μια κιθάρα, με τη μουσική μου, με τους στίχους του Γιώργου, και τη μαγευτική φωνή της Αρλέτας, έγινε επιτυχία.

[…]

Το θέμα είναι, να γεμίσει ένα τραγούδι την ψυχή σου πραγματικά, και όχι με εφέ. Να αγγίξει την ψυχή και όχι το αυτί.»

Γιάννης Σπανός
26 Ιουλίου 1934 – 30 Οκτωβρίου 2019