“Άκου”-Μαρία Τζωρτζάκη

Άκου.

Μία δρασκελιά χρειάζεται.

Αποφασιστική και επώδυνη.

Τον καιρό για ν’ αλλάξει.

Μία σιωπή που αιώνες μπουμπούνιζε στα σωθικά.

Που καταιγίδα γίνεται τη θλίψη να ξεπλύνει.

Άκου.

Δεν είσαι εσύ που φταις.

Είσαι εσύ που καις.

Που όλους η οργή σου θα τους κάψει.

Ανέβα στην κορυφή και ο αντίλαλός σου θα φτάσει στα πέρατα της γης.

Άκου.

Το χέρι που επάνω σου έχει αφήσει αποτύπωμα, γύρνα το από την άλλη.

Δείξε εκείνο που φοβάσαι.

Μεμιάς θα διαλυθεί σε εκατομμύρια κομμάτια και θα πάψει να είναι πελώριο.

Εσύ θα μοιάζεις γίγαντας μπροστά του.

Άκου.

Είμαι εσύ γιατί εγώ ευθύνομαι για τον κόσμο που σε πονάει.

Είμαι εγώ που θα σε σώσω.