Κλείνω τ’ αυτιά μου στο ρολόι.
Στο τέλος μένει μόνο μια καρέκλα
Με τα καθημερινά ρούχα μας
Προσεκτικά ακουμπισμένα πάνω
Και τις φερομόνες μας εξατμισμένες.
Η όσφρηση θα μας ξεχάσει
Σε ένα χρόνο, το πολύ.
Συμβιβασμός.
Παρασκευή Παπία
Ακούγοντας το ρολόι
