Bιάστηκες κι έδωσες τον κόσμο σου
στον κάθε τυφλό που βρέθηκε μπροστά σου.
Κατέθεσες στεφάνια “σ’ αγαπώ”
σε όποια ανάπηρη συνείδηση χώθηκε στη ζωή σου.
Αν έκανες οικονομία στη θερμότητα της καρδιάς σου,
τώρα, θα μπορούσες να ζεστάνεις και μένα.
Και τι να ικανοποιήσω τώρα εγώ;
Το δικό σου σαράκι για τα τελειωμένα σου και πώς θα ξαναγεννηθούν;
Ή τη δική μου ανυπόμονη πείνα για άμεση χάραξη μεγαλόπνοων σχεδίων;
Άννα Νικ. Κουρκούλη
