Κιντσούγκι: η επιδιόρθωση κεραμικών με την χρήση χρυσού
Κείμενο του Κριστιάν Νίρκα Στην Ιαπωνία όταν σπάσει ένα κεραμικό σκεύος όπως ένα μπολ για…
Αναρτήθηκε σεΚείμενα Λογοτεχνία
Στροφή
Του Κριστιάν Νίρκα Βρώμισαν οι ώρες στο μυαλό μου. Πάλιωσαν οι λέξεις. Αλλάξανε την άσφαλτο…
Αναρτήθηκε σεΚείμενα Λογοτεχνία
Τσαλακωμένες σελίδες
Οι πληγωμένοι ξέρουν και διαβάζουν ο ένας τον άλλον σαν ανοιχτό βιβλίο. Δεν χρειάζονται πολλές…
Ξέσπασε! Σαν μπόρα!
Του Κριστιάν Νίρκα Υπάρχουν βροχές που τις περιμένεις. Βλέπεις τα σύννεφα να μαζεύονται. Μυρίζεις την…
Αναρτήθηκε σεΑ-διάφορα
Πες μου λοιπόν
Πες μου λοιπόν... Πώς να καταλάβεις την μοναξιά εάν δεν έχεις νιώσει μόνος ανάμεσα σε…
Αναρτήθηκε σεΑ-διάφορα
Κακές παρέες
Κοίταξε να δεις, ούτε θέλω κανέναν τούτη τη στιγμή ούτε κανείς με θέλει. Σιωπή και…
Αναρτήθηκε σεΚείμενα
Μιλώντας για τοίχους
Κείμενο της Χριστίνας Γιαβάσογλου
Ας μιλήσουμε για τοίχους. Τοίχους καθιστικού κατά προτίμηση. Λευκούς κατά παραγγελία. Μεγαλειώδεις τοίχοι. Είναι εκεί πάντα στο ύψος τους, παντογνώστες. Ακούν τις βαριές και τις γλυκές κουβέντες, κρίνουν σιωπηλά και μετά δικάζουν. Είτε σε πνίγουν, είτε σ’αφήνουν να αναπνεύσεις .
Αθλητικά νέα
Κείμενο του Κριστιάν Νίρκα
Ήταν τρεις το πρωί. Είχε πιει τα κέρατά του. Έπαιζε μουσική 80s στο ραδιόφωνο και δεν μπορούσε να παραβλέψει την κοπέλα στο διπλανό τραπέζι, με εκείνο το μικρό, λευκό σκυλάκι, που δεν έπαψε να τον “τσεκάρει” από την στιγμή που μπήκε στο μαγαζί. Αλλά δεν είχε σημασία. Δεν ήταν Εκείνη.
Οπλίσατε, στοχεύσατε και πυρ κατά βούληση
Κείμενο του Κριστιάν Νίρκα
Σ’ευχαριστώ για τον χρόνο, τις στιγμές, τα λόγια. Τις σιωπές. Σ’ευχαριστώ για την χαρά που μου έδωσες, σ’ευχαριστώ για τον πόνο. Δεν βαριέσαι…κι ο πόνος είναι κάτι. Πολύ καλύτερο απ’το τίποτα.