Ήταν ένα σκοτωμένο κορίτσι,που καθόταν ήσυχα στην άκρη του δρόμου,μα καθώς περνούσα αμέριμνος,μου έγνεψε με…

Κι όταν επιτέλους θα με αγαπήσω,θα γίνω εκείνη η ήσυχη λίμνη,που γύρω της τα δέντραθα…

Μόνο στις χαρές μαζί,-Δεν ορκιστήκαμε έτσι-το αρνούμαι…Πως τα χαμόγελα τα υποδεχόμαστε ως κάτι φυσικόμα το…

📸: Μάρα Μπολανάκη Θα ήθελα έναν ήλιο που όταν ανατέλλει να μας ζεσταίνει και τους…

📸: Μάρα Μπολανάκη Και κάπου εκεί,ανάμεσα στους θυσάνουςκαι τα χρυσωμένα βάτα,ξεπρόβαλε ολόξανθο το καλοκαίρι,παιδί ακόμα,βουτηγμένο…

Εγώ μιλούσα για την αγάπηκι εσύ πνιγόσουν απ’ το τσιγάρο…Ούτε τυχαία δεν ξανακοιταχτήκαμε,κι ας σου…

Βαρύ, πολύ βαρύκι αδύνατο να ξημερώνει σήμερα, άλλη μέρα να γεννά... Μα τέτοια βροχή πώς…

Όμορφο κορίτσι με τα λουλούδια στα μαλλιά,πού πήγες;Στην άνοιξη και τους ανθισμένους λόφουςσε γυρεύω,στην πέτρινη…

Κάποτε μιλούσαμε με το βλέμμα κι η ευτυχία μετριόταν με δυο πλεγμένα σώματα, στου απομεσήμερου…