Τελικά ανοίγεις μια και μπαίνεις. Δεν ξέρεις που θα βγάλει, μα το τολμάς. Νίκησες. Το αδιέξοδο δεν υπάρχει πια. Νίκησες τους δαίμονες σου.

Απομεινάρια του χειμώνα οι πληγωμένες μας καρδιές, τα δάκρυα στα μάτια που ταξιδεύουν πια τόσο μακριά. Σε ένα χρόνο πάλι θα'ρθουν πίσω. Τώρα μετράει μερες πια η ανοιξη και ο ερχομός του Καλοκαιριού.

Σε ψάχνω, εκεί που οι άλλοι δεν κοιτούν, εκεί που ο χρόνος εχει σταματήσει. Γιατί έτσι, μπορώ να διακρύνω καλύτερα τα χαρακτηριστικά σου.