Ανυπότακτος, ρετρό εραστής της ελευθερίας και της αγάπης. Θέλεις να με γνωρίσεις; Ψάξε με στην πιο όμορφη θάλασσα, στην άκρη του ονείρου, εκεί που η πραγματικότητα και η φαντασία γίνονται ένα.
Ο Κώστας Καρυωτάκης τον Ιούνιο του 1928 αποσπάται στην Πρέβεζα. Ήδη είναι αηδιασμένος από τη γραφειοκρατία και τη ζωή του δημόσιου υπάλληλου. Η αηδία γίνεται απόγνωση σε γράμματα που στέλνει σε συγγενείς και φίλους...
Είναι η οδός του κέντρου της Αθήνας που οι αστυνομικοί την αποκαλούν «καταραμένη». Εκεί έχουν συμβεί εγκλήματα που δεν τα χωρά ο ανθρώπινος νους, δίπλα από νοικοκυραίους και παιδιά που το πρωί πηγαίνουν στο σχολείο και το απόγευμα παίζουν στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα. Όλα συμβαίνουν πίσω από κλειστές πόρτες και συχνά δεν μαθαίνονται ποτέ.
Τι κι αν έκανες πογκρόμ σε μετανάστες
Αν έχωσες μαχαίρι βαθιά μέσ' την πληγή
Οραματίζεσαι να γίνετε δυνάστες
Του έθνους να είστε εσείς οι αρχηγοί
Στα δικαστήρια κάνετε προσφυγή
Για όταν σας παραβιάσω τον κανόνα
Σου φωνάζω, καθώς μου παίρνεις την πηγή
Ζωής, Ελευθερία ή Θάνατος ακόμα!
Ανάμεσα στην αιματοβαμμένη Μηχαήλ Βόδα και στην οδό Αλκιβιάδου δεσπόζει αγέρωχη μια μικρή οδός, βγαλμένη από κάποια νοσταλγική ρετρό ταινία του '70 κρυμμένη από τα ψυχρά φώτα του Street View. Η τοποθεσία δεν είναι άλλη από την Οδό Σεβαλιέ.