Με χαρά σας παρουσιάζουμε το ποίημα Καινούργιο σπίτι που έλαβε δεύτερη θέση στον όγδοο πανελλήνιο διαγωνισμό ποίησης του ITravelPoetry
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα Χρήστο Σίμωση
Ο Χρήστος Σίμωσης γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Έχει την τύχη να μοιράζεται την καθημερινότητά του με τρία υπέροχα πλάσματα: τις δύο του κόρες και τη σύζυγό του. Κοντά του βρίσκεται και ένας κύκλος φίλων και συγγενών, που –όπως λέει ο ίδιος– τον βοηθούν να γίνεται καλύτερος άνθρωπος, ή τουλάχιστον το ελπίζει.
Εργάζεται ως ψυχοθεραπευτής, αν και συχνά αυτοσαρκάζεται λέγοντας πως φτιάχνει πρωινά ροφήματα σε αγουροξυπνημένους «ασθενείς».
Τα τελευταία χρόνια πήρε την απόφαση να μοιραστεί δημόσια κάποια από τα γραπτά του. Ξεκίνησε με φίλους, ακολούθησαν συμμετοχές σε λογοτεχνικά περιοδικά, ένα αξιόλογο σεμινάριο ποιητικής γραφής, και πλέον για πρώτη φορά, η συμμετοχή του σε έναν ποιητικό διαγωνισμό.
Το ποίημα Το Καινούργιο Σπίτι γράφτηκε πριν από τριάντα χρόνια, την περίοδο που σπούδαζε στο Μεσολόγγι, εμπνευσμένο από μια μελωδία που συνόδευε τις πρώτες του απόπειρες στην κιθάρα. Μετά από χρόνια, κάτι τον ώθησε να επιστρέψει σε αυτό το κείμενο και να του δώσει τη σημερινή του μορφή.
Το συγκεκριμένο ποίημα είχε πάντα ιδιαίτερη σημασία για τον ίδιο, και η διάκρισή του —παρά την επιλογή της ρίμας, κόντρα στην τάση της σύγχρονης ποίησης— τον χαροποιεί ιδιαίτερα.
Πιστεύει ότι η γραφή, όπως και κάθε μορφή τέχνης, λειτουργεί πρωτίστως ως αποφόρτιση για τον δημιουργό. Αν και η διαδικασία μπορεί να είναι επώδυνη, όπως κάθε γέννα, στο τέλος φέρνει γαλήνη και ανακούφιση.
Ωστόσο, για να μπορέσει κανείς να γράψει αληθινή ποίηση, πρέπει να βαδίσει δύσβατα μονοπάτια. Εκείνα που –όπως λέει ο ίδιος– ίσως κάποτε αξιωθεί να περπατήσει.
ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΣΠΙΤΙ
Λοιπόν εμένα θα με αφήσω
σαν φύλλο που την γη αγγίζει
και μαραζώνει και σαπίζει
Στην λήθη του καιρού να σβήσω
Έτσι , αντίο για πάντα λέω
Δύο μέτρα γης , πως μου ταιριάζει
Και αυτή η γαλήνη , με ξεκουράζει
Φιλιά σας στέλνω κι’ ούτε που κλαίω
Κοίτα με τώρα τα μάτια κλείνω
Δεν αναπνέω ούτε κουνιέμαι
Στο φως του ήλιου σας τυραννιέμαι
Μες στα σκοτάδια , πάω να μείνω
Ανακυκλώστε με σκουλήκια
Δίνω τροφή στον διπλανό μου
Τι ιερός που είναι ο σκοπός μου
Φωνάξτε και άλλα για βοήθεια
Καινούργιο σπίτι κι’ όλα ταιριάζουν
Και ο κήπος ανθηρός και ωραίος
Τι κρίμα ήταν τόσο νέος
Περαστικοί θα σχολιάζουν
