Tweet about this on TwitterPin on PinterestShare on LinkedInShare on Google+Email this to someoneShare on FacebookShare on VkontakteShare on Odnoklassniki

Ντάριο Φο | Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω

Artist on Instagram: @feheradesz […]Να ζούμε μια ζωή που θα ’ναι ολότελα δική μας. Να ζούμε σαν ολοκληρωμένοι άνθρωποι τέλος πάντων. Να ζούμε σ’ έναν κόσμο, όπου η επιθυμία σου να γελάσεις, ξεσπάει από μέσα σου σαν γιορτή, η επιθυμία να παίξεις και να γιορτάσεις. Κι επιτέλους να κάνεις μια δουλειά που να σ’ ευχαριστεί….

Tweet about this on TwitterPin on PinterestShare on LinkedInShare on Google+Email this to someoneShare on FacebookShare on VkontakteShare on Odnoklassniki

Νυχτολόγιο – Τάκης Σινόπουλος

Πρέπει να πάψεις να φοβάσαι. Είναι απαράδεχτο να φοβάσαι. Υπάρχει τρόπος να ψάξεις, να καθορίσεις από πού κι από τι έρχεται αυτός ο φόβος. Ο φόβος είναι αθλιότητα, μην ξεπέφτεις εκεί. Πιάσε από την αρχή τη γλώσσα σου. Κοίταξε τον τρόπο που εσύ την κάνεις να δουλέψει, να λειτουργήσει. Πώς συνταιριάζεις τις λέξεις στην γλώσσα;…

Tweet about this on TwitterPin on PinterestShare on LinkedInShare on Google+Email this to someoneShare on FacebookShare on VkontakteShare on Odnoklassniki

Συνομιλίες [12] – Τάσος Λειβαδίτης

12Κύριε, όλα από σένα ξεκινούν. Κι όλα σε σένα θα ‘ρθουν νατελειώσουν. Κι η άνοιξη δεν είναι παρά η νοσταλγία σου για κείνες τις λίγεςώρες που έζησες στη γη. Από τη συλλογή «Ο ΤΥΦΛΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΛΥΧΝΟ» – ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ 1983 Εκδόσεις Μετρονόμος, τόμος 3ος, σελ. 147 – 158

Tweet about this on TwitterPin on PinterestShare on LinkedInShare on Google+Email this to someoneShare on FacebookShare on VkontakteShare on Odnoklassniki

Antonio Tabucchi – Είναι αργά, όλα και πιο αργά

📸 Κλικ: Ιωάννα Πανούτσου Σκέφτομαι ότι, μια μέρα, θα ήθελα να σου γράψω ένα γράμμα[…] : θα ήταν γραμμένο με λέξεις απλές και επαναλαμβανόμενες, φθαρμένες από τη χρήση όσων ανθρώπων τις εκστόμισαν και σχεδόν αφελείς, με το ρίγος του πάθους του παρελθόντος. […]θα σου έγραφα ότι δεν ήξερα πως ο χρόνος δεν περιμένει, πραγματικά δεν…

Tweet about this on TwitterPin on PinterestShare on LinkedInShare on Google+Email this to someoneShare on FacebookShare on VkontakteShare on Odnoklassniki

Γιάννης Βαρβέρης | O κύριος Φογκ

Όταν ο κύριος Φόγκ ήθελε να δει τι ώρα είναι έσκυβε από την πολυθρόνα και κοίταζε το πρόσωπό του στο νερό: όμορφος παρά μελαγχολικός και δέκα δευτερόλεπτα τρυφερός και αγέρωχος και σαράντα δευτερόλεπτα λυπημένος και λυπημένος ακριβώς του απαντούσε το νερό. Μόνο τη νύχτα η ώρα ήτανε πάντα νύχτα. Όταν μια νύχτα ολόκληρη σου δίνεται…

Tweet about this on TwitterPin on PinterestShare on LinkedInShare on Google+Email this to someoneShare on FacebookShare on VkontakteShare on Odnoklassniki

Ποιήματα – Χρίστος Λάσκαρης

Διάβαζα ένα ποίημα για την άνοιξη όταν την είδα να έρχεται από μακριά: μισή γυναίκα, μισή όνειρο. Κατέβαινε το μονοπάτι κάτω στεφανωμένη με άνθη κερασιάς. Τότε κατάλαβα τί δύναμη έχουν τα ποιήματα. 🌸🌸🌸 Χρίστος Λάσκαρης | Ποιήματα | εκδόσεις Γαβριηλίδης |

Tweet about this on TwitterPin on PinterestShare on LinkedInShare on Google+Email this to someoneShare on FacebookShare on VkontakteShare on Odnoklassniki

Λίγο λίγο θα με συνηθίσεις – Η συγκινητική ιστορία πίσω από τους στίχους

O Απόστολος Καλδάρας γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας στις 7 Απριλίου 1922 και πέθανε στις 8 Απριλίου 1990. Μέσα απ’ τη βιογραφία του Μιχάλη Μενιδιάτη «Πετραδάκι… Πετραδάκι έως την κορυφή», την οποία υπογράφει ο Κώστας Μπαλαχούτης, ο Μιχάλης Μενιδιάτης αποκαλύπτει την ιστορία του αγαπημένου τραγουδιού του Απόστολου Καλδάρα “Λίγο λίγο θα με συνηθίσεις”. Λέει ο…

Tweet about this on TwitterPin on PinterestShare on LinkedInShare on Google+Email this to someoneShare on FacebookShare on VkontakteShare on Odnoklassniki

20 επιτυχίες του Απόστολου Καλδάρα

…οι κακές αναμνήσεις να γίνουν φιλιάκαι ας παν στην ευχή τα παλιά.. Λίγα Λόγια για τον Απόστολο Καλδάρα: Γεννήθηκε στις 7 Απριλίου 1922 στα Τρίκαλα της Θεσσαλίας. Από μικρός, έμαθε μπουζούκι και κιθάρα, και στο Γυμνάσιο, ξεκίνησε να παίζει σε κέντρα των Τρικάλων για το χαρτζιλίκι. Το 1940 μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη για να φοιτήσει στη…

Tweet about this on TwitterPin on PinterestShare on LinkedInShare on Google+Email this to someoneShare on FacebookShare on VkontakteShare on Odnoklassniki

Οκτάβιο Πας – Διπλή φλόγα

Χανόμαστε ως πρόσωπα και βρισκόμαστε ως αισθήσεις. – Όσο η αίσθηση γίνεται πιο έντονη, το κορμί που αγκαλιάζουμε γίνεται πιο αχανές. – Αίσθηση του απείρου. Το κορμί μας χάνεται μέσα στο άλλο κορμί. – Το σαρκικό αγκάλιασμα είναι η κορύφωση του κορμιού και η απώλειά του. Οκτάβιο Πας – Διπλή φλόγα • Έρωτας και ερωτισμός

Tweet about this on TwitterPin on PinterestShare on LinkedInShare on Google+Email this to someoneShare on FacebookShare on VkontakteShare on Odnoklassniki

Νικηφόρος Βρεττάκος | «Τα τρύπια χέρια»

«Εγώ δε έχω να σου δώσω τίποτα» είπες. «Τίποτα, είναι τρύπια τα χέρια μου» Ενώτον ουρανό που ήταν πάνω μου εσύ μου τον έφερνες. Κ’ η πολιτεία ήταν όμορφη εκείνο το βράδυ. Κι όλα είχαν όψη τρυφερή και ήρεμη. Κ’ η βροχή σαν ένα διάφανο έπεφτε φως’ αραιή, απαλή, σα καλοσύνη σε λουλούδια. Βαθιά στην…