Θ’ανταμώσουμε μου’ χες πει εκεί που τα πουλιά θα τραγουδούν τραγούδια απελευθέρωσης από αόρατα κλουβιά.
Θ’ ανταμώσουμε μου’χες πει σε ένα σταθμό τρένου που οι άνθρωποι θα εισέρχονται σε αόρατα βαγόνια με εισιτήριο τη παιδική ηλικία που δεν πρόλαβαν να ζήσουν.
Θ’ανταμώσουμε μου’χες πει σε ένα παραμύθι που ο πρωταγωνιστής αποκοιμήθηκε πάνω στην αφήγηση.
Θ’ανταμώσουμε μου’ χες πει στο δείπνο επιστροφής όλων των πεθαμένων παιδιών που κανείς δεν θρήνησε.
“Θ’ ανταμώσουμε” δεν πρόλαβα να πω…
