Κάθε μέρα εύχομαι να κάνω μια νέα αρχή
Τόσα βράδια με την ίδια πνοή και καθόσον σκεπτικός να κοιτάς το κενό •
Κάποτε μου ‘παν το κενό αρχίζει και μοιάζει με κάτι αν το μοιράζεσαι παρέα
Ακούγεται καλή ιδέα μα δεν είναι κανείς εδώ
Οι λέξεις με κατακλύζουν
Και γω πλέον είμαι μουγκή
Κοιτώ προσεκτικά τα αντικείμενα στο δωμάτιο
Βρίσκονται στην ίδια θέση χρόνια.
Σε λίγο θα ξεχάσω να διαβάζω
Σε λίγο θα ξεχάσω να σκέφτομαι
Ξεπλένω από πάνω μου τις αναμνήσεις μου
Γυμνή, ένας καμβάς στο αύριο, αν έρθει
Ξημερώνει και συ μου χες πει μια ιστορία για ένα κορίτσι που ξέχασε να μεγαλώσει και έλεγες πως αυτή ήμουν εγώ
Φοβάμαι το χρόνο και ότι παίρνει μαζί
Ίσως για αυτό δε μεγαλώνω πια
Μακιγιάρω το πρόσωπο όμως η θλίψη δεν κρύβεται πίσω από χρώματα
Τόσα χρόνια κυνηγούσα την ευτυχία
Η ευτυχία είναι μια κατασκευή
Και τώρα που δεν έχω σκοπό
Φτου και βγαίνω!
Ελένη Κόντη
