Ξεθωριασμένες αναμνήσεις από προηγούμενα γενέθλια. Μπροστά από το ίδιο τραπέζι να σβήνω κεράκια άλλου χρώματος κάθε χρονιά. Μεγάλωσα. Τα κεριά γέμισαν την τούρτα. Η ευχή παραμένει η ίδια.
Η κούκλα που πήρα δώρο είναι σαν και μένα. Ίσως λίγο πιο όμορφη. Έχει ωραίο χαμόγελο και γελούν τα μάτια της. Σε αντίθεση με τα δικά μου. Το δάκρυ έχει παγώσει πάνω στα καστανά μου μάτια. Μερικές φορές δεν βλέπω καθαρά. Με κατακλύζει αυτό το παγωμένο δάκρυ και πετάω σε μονοπάτια με τη μουσική μου συντροφιά και κάνοντας όνειρα. Όνειρα μακρινά, κοντινά αλλά και μη πραγματοποιήσιμα. Θέλω να πετάξω. Έστω για μια νύχτα.
Προχτές ζήλεψα τους γλάρους. Θα ήθελα να ήμουν αόρατη μα ένας από αυτούς. Δύο φτερά και ο κόσμος τους ανήκει. Αν ήμουν γλάρος το ένα φτερό θα ήταν σπασμένο μα θα συνέχιζα το πέταγμα μου. Θα ήμουν άσπρος με λίγες πιτσιλιές. Αν ήθελες να με συναντήσεις θα με έβρισκες να πετάω το δειλινό σε κάποιο ξερονήσι.
