Η μόνη άμυνα βρίσκεται στην κακεντρέχεια. Οι άνθρωποι λοιπόν σπεύδουν να κρίνουν για να μην κριθούν οι ίδιοι. Τι τα θέλετε; Η πλέον φυσική ιδέα στον άνθρωπο, αυτή που του έρχεται αυθόρμητα, σαν από τα βάθη της φύσης του, είναι η ιδέα της αθωότητάς του.
Το ουσιώδες είναι να μείνουν αθώοι, να μην μπορούν να τεθούν υπό αμφισβήτηση οι έμφυτες αρετές τους, και τα σφάλματά τους, αποκυήματα μιας παροδικής δυστυχίας, να είναι πάντοτε προσωρινά.
Σας το’πα, το ζήτημα είναι να γλιτώσεις απ’την κρίση. Επειδή είναι δύσκολο να της γλιτώσεις και απαιτεί μεγάλη επιδεξιότητα να καταφέρεις να θαυμάζουν και να συγχωρούν ταυτόχρονα τη φύση σου, επιδιώκουν όλοι να’ναι πλούσιοι.
Γιατί; Αναρωτιέστε; Για τη δύναμη φυσικά.
Κυρίως όμως γιατί ο πλούτος απαλλάσσει απ΄την άμεση κρίση, σε τραβάει από το πλήθος του μετρό για να σε κλείσει σ’ένα νικέλινο αμάξι, σε απομονώνει σε απέραντα φυλαγμένα πάρκα, σε βαγκόνλι, σε καμπίνες πολυτελείας. Ο πλούτος, αγαπητέ μου φίλε, δεν είναι ακόμα η αθώωση, αλλά η αναστολή που΄ναι πάντα καλό να παίρνεις.
Απόσπασμα από “Η πτώση”, Εκδόσεις Γράμματα 1987, Μετάφραση : Ιωάννα Ευθυμιάδου
