📸: Akila Berjaoui
Μπαίνει ο Ιούλιος
και σε χρειάζομαι
φωτοβολίδα
στον ουρανό της λήθης.
Ο Αύγουστος είναι ναρκοπέδιο ονείρων.
Γιατί δε γράφεις;
φώναζε ο καθρέφτης
γελούσαμε
ήσουν παιδί.
Το υστερόγραφο ταξίδευε
αφρός στο κύμα του Αιγαίου.
Πόσο μακριά θέλεις να φύγεις από μένα;
Χορτάριασε η ψυχή μου
στην αναμονή.
Ο στίχος ο πιο μάταιος
είναι εκείνος που πλαγιάζει
με την επανάληψη
όμως δε θα προσφύγω στην ακηδία
θα γίνω συνοδοιπόρος ενύπνιων διαδρομών
και σε ενέδρα φθοράς
θα παραμείνω.
Είμαι εκείνο που τρέχει
χάριν του ανέμου
στο πριν, στο τότε
και στο μέλλον σου.
Το θέμα είναι ν’ αγαπάς
όχι να έχεις ήδη αγαπήσει.
Ο άχρονος άσπονδος Ιούλης | Μαρία Γεωργίου – Φράγκου, Αμέτοχες εποχές στο φως, Εκδόσεις Ρώμη 2020
