Ανοίξανε οι ουρανοί
κλαίνε με μαύρο δάκρυ.
Μαβιά σύννεφα συνοδεύουν
την πρώτη μου αγάπη.
Αγγίζω τις φωτογραφίες
τα ρούχα τα δικά σου.
Που σε απάνεμο συρτάρι
φυλάκιζα τ’ άρωμά σου.
Γυμνός γυρίζω στη βροχή
στους άδειους δρόμους μόνος.
Έχει αδειάσει η ψυχή
με τύλιξε ο πόνος.
Ουράνιο τόξο μου εσύ
Ίριδα της ζωής μου.
Γύρνα για μια στιγμή στη γη
και χόρεψε μαζί μου.
Άρης Κατσαβριάς
