| Κρέμασα το ποίημά μου σ’ ένα ψηλό κλαδί. Κοίτα το που χτυπιέται με τον άνεμο. Ξεκρέμασέ το, μου είπες, σταμάτα το μαρτύριό του. Ξαφνιασμένοι οι διαβάτες το βλέπουν τόση ώρα! Το δέντρο χαιρετά, κινώντας το ποίημά του. Δεν υπάρχει τίποτα για απάντηση. Πρέπει να φύγουμε. -Θα το απαρνηθείς; Μάλλον. Μα μη φοβάσαι, αύριο ένα άλλο θα ‘χει την ίδια τύχη. Θα’ πρεπε να ξοδεύομαι σε τέτοια παιχνίδια; Ένα ποίημα δεν βαραίνει πολύ το κλαδί ενός δέντρου. Θα γράψω για σένανε όσα θελήσεις, τόσους στίχους όσα και δέντρα υπάρχουν. Κι ύστερα τι θ’ απογίνει μ’ εμάς τους δυο; Ίσως όλα αυτά να τα ξεχάσουμε πολύ γρήγορα; Όχι! Λίγο να μας πιάσει η κούραση στο δρόμο και θα μπορέσουμε να ξαναδούμε το μέρος που ολόλαμπρο το δέντρο χαιρετά, κινώντας το ποίημά του. Τότε θα ξανά ‘ρθει το χαμόγελό μας. -Πάμε! |
__________________________________
Λίγα λόγια για τον ποιητή…
Ο Γεβγκένι Γεφτουσένκο (Евге́ний Алекса́ндрович Евтуше́нко, 1932 – 1η Απριλίου 2017) ήταν Ρώσος ποιητής, μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, δοκιμιογράφος, ηθοποιός και σκηνοθέτης κινηματογραφικών έργων.
Σπούδασε στο Ινστιτούτο Φιλολογίας Γκόρκυ της Μόσχας, το οποίο όμως εγκατέλειψε πρόωρα. Το 1952 δημοσίευσε την πρώτη του ποιητική συλλογή και έγινε μέλος της Ένωσης Σοβιετικών Συγγραφέων. Ένα από τα πρώτα ποιήματά του, το Κάτι μου συμβαίνει, έγινε δημοφιλές τραγούδι. Το 1955 έγραψε ένα ποίημα στο οποίο χαρακτηρίζει τα σοβιετικά σύνορα σαν εμπόδιο στην ζωή του. Ήταν μια από τις αφορμές για τις οποίες εκδιώχθηκε το 1957 από το Φιλολογικό Ινστιτούτο και του απαγορεύτηκαν τα ταξίδια. Αλλά απέκτησε μεγάλη δημοτικότητα και οι κρίσεις επιφανών ποιητών, Ρώσσων και ξένων ήταν πολύ ευνοϊκές.
Το 1961 έγραψε το περιφημότερο ποίημά του, το Μπάμπι Γιαρ. Αναφέρεται στην σφαγή των Εβραίων του Κιέβου από τους Ναζί τον Σεπτέμβριο του 1941, αλλά ο Γεφτουσένκο καταγγέλλει ταυτόχρονα και την παραποίηση του γεγονότος από Σοβιετικής πλευράς καθώς και τον έντονο αντισημιτισμό της Σοβιετικής Ένωσης. Την ίδια χρονιά έγραψε και τους Κληρονόμους του Στάλιν, όπου αναφέρει ότι ο Σταλινισμός επιβίωσε του Στάλιν και κάνει έκκληση να μη ξαναφανεί.
Παρά τις κριτικές του κατά του Σοβιετικού καθεστώτος, την διαμαρτυρία του για την δίκη του Γιόζεφ Μπρόντσκυ και την καταδίκη εκ μέρους του της εισβολής του Συμφώνου της Βαρσοβίας στην Τσεχοσλοβακία το 1968, θεωρήθηκε από πολλούς αντιφρονούντες ως ανειλικρινής.
Μετά την πτώση του Κομμουνισμού στην Σοβιετική Ένωση ο Γεφτουσένκο (μέλος ήδη του Κοινοβουλίου από το 1989) υποστήριξε τον Μιχαήλ Γκορμπατσώφ και εν συνεχεία τον Μπορίς Γιέλτσιν τον οποίον όμως αποκήρυξε όταν ο τελευταίος έστειλε τανκς στην Τσετσενία.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του έζησε για μεγάλα χρονικά διαστήματα στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου δίδαξε ποίηση και κινηματογράφο σε πανεπιστήμια.
Πηγές : greek-language wikipedia
