Στους πνεύμονες επικρατεί σιγή.
Δίχως χτύπους η καρδιά αναμένει λίγο αίμα.
Σύγκρουση τυχαία τα μάτια σου,
Πάνω στα βλέφαρά μου.
Πώς αλήθεια πεθαίνουν οι παράνομοι;
Σ’ένα τροχαίο τα χέρια σου πέθαναν.
Θρύψαλα και σκόνη μέσα στο κενό μου στόμα.
Καμία ζώνη ασφαλείας.
Η ψυχή σου πήγε και μπλέχτηκε πάνω στο συρματόπλεγμα του έρωτα.
Θα βρουν τα κορμιά μας
μέσα στο σκοτάδι.
Κι οι πόθοι μας θα κείτονται νεκροί,
κάτω από τ’ αστέρια του Ιουλίου.
Σε μια μετωπική σύγκρουση
Εντός μου.
Χαρά Χρυσάφη
