Μόνο μια ζωή βλέπω με τα μάτια του προσώπου μου.
Αυτή θα ζήσεις και εσύ.
Κι’ αν ακόμα είμαι τυφλή και αόμματη,
πορεύομαι το θολό δρόμο της Ατλαντίδος μου.
Τουλάχιστον είδα, ότι σε αυτή με κοίταξες.
Γνωριστήκαμε.
Όχι δεν πήγαμε στο Café de Paris,
όχι δεν περπατήσαμε στη ζωή του Λονδίνου,
όχι τη Ρώμη δε χαρήκαμε,
«en outré mer» δε φτάσαμε,
το κόκκινο δε το πιάσαμε…
Είμαστε ακόμα εδώ.
Γι’ αυτό λοιπόν, στη δουλειά σου,
στον κόπο και το μόχθο σου,
διαλέγεις τα δικά σου χαρακτηριστικά.
Στη μοναχική και πολυπρόσωπη ζωή σου
αλλάζεις το πετσί σου όπως επιθυμείς.
Αλλά… Όταν διαλέγεις εμένα, όταν είμαστε μαζί,
πρέπει να αφήσεις τον ήλιο να χύνεται ανάλογα με το δικό του γούστο.
Και το φεγγάρι, άφησέ το να λάμπει όσο θέλει.
Εδώ δε χρειάζεται να κάνεις οικονομία.
Η σωστή διαχείριση δεν είναι αναλογική.
Τα όρια, ίσως, είναι αντιστρόφως δυσανάλογα.
Όλα τελειώνουν και όλα αρχινούν.
Τα πόδια μας πηγαίνουν μπροστά.
Πίσω γέρνει μόνο το κεφάλι για να θυμάται…
Η ζωή σε ζει καθημερινά. Παίζει μαζί σου. Αυτή σε γερνά. Εσύ γιατί στέκεσαι απαθής; Θα συνεργαστείς; Δεν είναι καιρός να παίξεις κι εσύ μαζί της; Ζήσε. Ζωή αληθινή. Τώρα μπορείς να πιάσεις τα πάντα που υπάρχουν στα όρια σου. Λες να είναι η μοναδική αληθινή ευκαιρία;
Ας βρεθεί επιτέλους αυτός που θα γεράσει τη ζωή!
Σίσσυ Σιγιουλτζή – Ρουκά, «Λόγια Γυμνά», ISBN: 978-960-99317-4-8, σελ. 125, εκδόσεις Θερμαϊκός 2012, 2010 Θεσσαλονίκη.
